BARE, NAKED, NUDE: A STORY OF MODERNIZATION IN TURKISH PAINTING

İzzet Ziya, Girl on the Caique, 

c. 1915, Pastel on canvas, 29,5 x 23,5 cm., 

Zeyno-Muhsin Bilge Collection

On the 10th anniversary of its inauguration, Pera Museum is proud to present the exhibition “Bare, Naked, Nude,” which sheds light upon the development of nude painting in the modernization period of Turkish art. Open from November 25, 2015 until February 7, 2016, the exhibition explores how art production in a timeline extending from the Ottoman Empire to the Republic and dominated by landscapes and still lifes made room for the emergence of the nude, a fundamental genre in art history, as a pictorial form and theme. The exhibition also brings to fore the idea that nude painting is symbolic in revealing how the process of modernization in Turkey is reflected on art. Curated by Ahu Antmen, the exhibition includes nearly 150 works, including academic studies, by 44 artists of different periods.

Displaying works by artists including Osman Hamdi Bey, Süleyman Seyyid Bey, Halil Paşa, İzzet Ziya Bey, Avni Lifij, Ruhi Arel, İbrahim Çallı, Namık İsmail, Melek Celal Sofu, Cemal Tollu, Zeki Faik İzer, Bedri Rahmi Eyüboğlu, Eren Eyüboğlu, Fikret Mualla, Leyla Gamsız, and Yüksel Arslan “Bare, Naked, Nude: A Story of Modernization in Turkish Painting” exhibition follows the footsteps of nude paintings produced secretly and few in number at the turn of the 20th century and copiously during the Republican and seeks to demonstrate artists’ efforts to overcome the cultural resistance against artistic representations of nudity. Noting that the subject of nudity is a rather complex concept that not only encompasses historical and social processes that includes various transformations from tradition to modern, but personal sensitivities as well, Ahu Antmen adds, “While addressing the development period of nude painting in Turkish art with this exhibition, we also aim to reflect upon the creation of the artist’s identity in Turkey in a period extending from the Ottoman Empire to the Republic; the challenges of creating a desexualized artistic perception about the female body culturally associated with what is intimate; and the ties established between art and nude painting in the conception to modern identities.”

Cemal Tollu, Model in Front of the Window, 

1939 (Paris), Oil on canvas, 

64,5 x 50 cm., Lucien Arkas Collection

A large portion of “Bare, Naked, Nude” is comprised of drawings, a requisite of academic art education, from different periods, starting with the first Ottoman artists such as Osman Hamdi Bey, Süleyman Seyyid Bey, and Halil Paşa. While the first nudes displayed by Namık İsmail, İbrahim Çallı, Melek Celal Sofu, and Feyhaman Duran reveal the early artistic development of the Second Constitutional Monarchy period, nudes of innovative artists such as Zeki Faik İzer, Cemal Tollu, Bedri Rahmi Eyüboğlu, and Eren Eyüboğlu in the Republican era stand out as the forerunners of artistic modernism in Turkey. The symbolic meaning of the concept of nudity in the dichotomy of conservatism-modernity

“Bare, Naked, Nude” exhibition also examines how nude painting became “normalized” through the culture of art in a cultural climate in which even using live models was considered objectionable when the first academy of fine arts was inaugurated in İstanbul. Contrary to the conservatism of the Islamic culture, yet reflecting the aesthetic norms of the Western culture, nude paintings reveal how the body was extracted from being a subject and evolved into a form in the course of the development of art culture in Turkey. 

Following the opportunity Turkish artists were given at the turn of the 20th century to first work with male models at the Academy of Fine arts, and later with both male and female models as some of them were studying art in Europe, the human body was, through an infinite repertoire of poses, transformed into just another genre such as landscape, still life, or portrait for artists. Meanwhile, due its perception as a genre representing the female body in particular, the nude assumed a symbolic meaning not only in terms of cultural conservatism-modernism, but as a way of revealing the gender-biased aspect of artistic approaches. Noting that “nude” primarily evokes the idea of a female body, Ahu Antmen adds that this way of perception legitimized by the West also found its reflections in Turkish painting. 

Fahrünissa Zeid, Antique Portrait, 1940s, 

Oil on canvas, 60 x 40 cm, 

Huma Kabakçı Collection

MODERNISM AND THE NUDE

Gravitating towards the nude from themes such as sub bathing, caique excursions, sea baths, etc., after displaying their works of landscape, still life, portrait at the Galatasaray Exhibitions the Ottoman Association of Artists organized as of 1916, Generation 1914 artists such as Namık İsmail, İbrahim Çallı, and Melek Celal Sofu produced nude paintings that shunned academism and emphasized an impressionist sensuality in the 1920s. In the Galatasaray exhibitions of the 1930s, on the other hand, more modernist nudes of artists such as Cemal Tollu and Zeki Faik İzer came to fore. Ostracizing sensuality and focusing on the deformation of form, the new nudes not only reflected the artists’ individual search for style, but they also demonstrated the aspects of European modernism Turkish painting embraced. “Bare, Naked, Nude” exhibition creates a basis over which viewers can recognize the diversity of styles Turkish painters attained so soon after being introduced to a new genre they were ably to work with as of the 1920s. 

Exhibition curator Ahu Antmen stresses that the nude is one of the primary indicators of the ways in which Turkish painting broke out of its shell both in the cultural and the stylistic sense. Adds Antmen, “For many artists, the nude constitutes a bridge on the path leading to his/her own conception of the figure; the issue is not the naked human body but how it is perceived as a form with its infinite appearances, movements, and expressions. This artistic perspective requires us to look at the human body as nature itself, beyond all cultural norms. The nude painting thus holds a symbolic importance as a dichotomous artistic genre that both makes this possible and simultaneously destroys it due to its display.”

The Museum can be visited Tuesdays through Saturdays from 10 AM to 7 PM and on Sundays from 12 PM to 6 PM. On Fridays, also known as “Long Friday”, admission is free of charge from 6 PM until 10 PM.

Feyhaman Duran, Nude with Kerchief and Towel, 

1929, Oil on hardboard,106 x 89 cm., 

Sema-Barbaros Çağa Collection

NÜ RESMİN ÖYKÜSÜ PERA MÜZESİ’NDE

25 Kasım 2015 - 7 Şubat 2016

Pera Müzesi, kuruluşunun 10. yılında Türk sanatının modernleşme süreci içinde nü resmin gelişimini anlatan “Üryan, Çıplak, Nü” sergisini düzenledi. 25 Kasım 2015’te açılan ve 7 Şubat 2016 tarihine kadar devam edecek sergi, Osmanlı’dan Cumhuriyet’e uzanan süreçte manzara ve natürmort ağırlıklı resimsel üretimin genişleyerek sanat tarihinin temel türlerinden biri olan nü’nün resimsel bir konu ve biçim olarak ortaya çıkışını irdeliyor. Nü resmin, Türkiye’nin modernleşme sürecinin sanata yansıyan yönünün simgesel unsurlardan biri olduğunu da gündeme getiriyor. Küratörlüğünü Ahu Antmen’in yaptığı sergide, farklı dönemlerden 44 sanatçının, akademik etüdlerinin de dâhil olduğu 150’ye yakın eseri yer alıyor.

Osman Hamdi Bey, Süleyman Seyyid Bey, Halil Paşa, İzzet Ziya Bey, Avni Lifij, Ruhi Arel, İbrahim Çallı, Namık İsmail, Melek Celal Sofu, Cemal Tollu, Zeki Faik İzer, Bedri Rahmi Eyüboğlu, Eren Eyüboğlu, Fikret Mualla, Leyla Gamsız ve Yüksel Arslan gibi farklı kuşaklardan sanatçılara yer veren “Üryan, Çıplak, Nü: Türk Resminde Bir Modernleşme Öyküsü” sergisi, yüzyıl başında gizli saklı ve tek tük, Cumhuriyet döneminde ise yoğun olarak üretilen nü resimlerin izini sürerek ressamların, çıplaklığın sanatsal temsillerine karşı var olan kültürel direnci aşma çabalarını gözler önüne seriyor. Çıplaklık konusunun, gelenekselden moderne çeşitli dönüşümleri kapsayan tarihsel ve toplumsal süreçler kadar, bireysel hassasiyetleri de içeren oldukça karmaşık bir olgu olarak karşımıza çıktığına dikkat çeken Ahu Antmen “Bu sergi ile nü resmin Türk sanatındaki gelişim evresini ele alırken, bir yandan da ülkemizde Osmanlı’dan Cumhuriyet’e uzanan süreçte sanatçı kimliğinin oluşumunu, kültürel olarak mahremle özdeşleştirilmiş kadın bedenine yönelik cinsellikten arınmış sanatsal bir algı geliştirmenin güçlüklerini, modern kimlik algısında sanat ve nü resim arasında kurulan bağlantıları resimlere bakarak düşünmeyi, düşündürmeyi amaçladık” diyor.

Hikmet Onat, Male Model, 

undated, Oil on canvas, 

71 x 43 cm., Merey Collection

“Üryan, Çıplak, Nü” sergisinin kapsamlı bir bölümünü Osman Hamdi Bey, Süleyman Seyyid Bey, Halil Paşa gibi ilk Osmanlı ressamlarından başlayarak akademik sanatsal eğitimin bir gereği olan desenler oluşturuyor. Namık İsmail, İbrahim Çallı, Melek Celal Sofu, Feyhaman Duran gibi ressamların sergilenen ilk nü’leri Meşrutiyet dönemindeki erken sanatsal gelişimi gözler önüne sererken, Cumhuriyet döneminde Zeki Faik İzer, Cemal Tollu, Bedri Rahmi Eyüboğlu, Eren Eyüboğlu gibi ressamların yenilikçi yaklaşımlarında nü resimler, Türkiye’de sanatsal modernizmin başat bir unsuru olarak karşımıza çıkıyor.

Muhafazakârlık - modernlik ikileminde, çıplaklık olgusunun simgesel anlamı

“Üryan, Çıplak, Nü” sergisi, İstanbul’da ilk güzel sanatlar akademisi açıldığında canlı model dahi kullanmanın sakıncalı sayıldığı bir kültürel iklim içerisinde nü resmin zaman içinde ‘sanat kültürü’yle nasıl normalleştiğini de irdeliyor. İslam kültürünün taassubuna aykırı olan, ama Batı kültürünün estetik normlarını yansıtan nü resimler, Türkiye’de sanat kültürünün gelişim sürecinde çıplak bedenin bir konu olmaktan çıkıp, biçimsel bir kalıp haline gelme süreçlerini yansıtıyor.

20. yüzyıl başında Sanayi-i Nefise Mektebi’nde önce erkek canlı modeller aracılığıyla, ardından Avrupa’ya sanat eğitimi için gönderilen ressamların kadın ve erkek canlı modellerden çalışma olanağı bulmalarıyla insan bedeni, sonsuz poz dağarcığıyla ressamlar için manzara, natürmort, portreden farksız bir tür haline geliyor. Öte yandan nü, özellikle kadın bedenini temsil eden bir tür olarak algılanmasıyla, yalnızca kültürel muhafazakârlık-modernlik ikilemi açısından değil, sanatsal yaklaşımların cinsiyetçi yönünü gözler önüne sermesi bakımından da simgesel bir anlam yükleniyor. “Nü” kavramının öncelikle kadın bedenini çağrıştırdığına değinen Ahu Antmen, Batı sanat tarihinin adeta meşru kıldığı bu algı biçiminin Türk resminde de yansımalarını bulduğuna işaret ediyor.

Nuri İyem, Nude, 1950s, Oil on cardboard, 

27 x 18 cm., Evin-Ümit İyem Collection

MODERNİZM ve NÜ

Osmanlı Ressamlar Cemiyeti’nin 1916 yılından itibaren düzenlediği Galatasaray Sergileri’nde manzara, natürmort, portre dışında güneş banyosu, sandal gezintisi, deniz hamamı gibi konulardan sonra nü’ye yönelen Namık İsmail, İbrahim Çallı, Melek Celal Sofu gibi 1914 Kuşağı ressamları, 1920’li yıllarda akademizmi dışlayan, izlenimsel bir yaklaşımla tenselliği ön planda olan nü resimler üretiyorlar. 1930’lu yılların Galatasaray Sergileri’nde ise, Cemal Tollu, Zeki Faik İzer gibi ressamların daha modernist nü’leri gündeme geliyor. Tenselliği dışlayan, biçimsel deformasyonu esas alan yeni nü’ler, ressamların bireysel üslup arayışlarını yansıtırken, Avrupa modernizminin Türk resmine yansıyan yönlerini de gözler önüne seriyor. “Üryan, Çıplak, Nü” sergisi, Türk ressamlarının 1920’li yıllarda yeni yeni uygulama alanı buldukları bir resim türünde çok geçmeden ne kadar yoğun bir üslup çeşitliliği içinde çalıştıklarını izleyicinin değerlendirebileceği bir zemin oluşturuyor.  

Küratör Ahu Antmen, nü’nün Türk resminin hem kültürel hem biçimsel anlamda kabuğunu kırmasının en büyük göstergelerinden biri olduğunu vurguluyor. Antmen “Pek çok ressam için nü, kendi resmine, kendi figür anlayışına giden yolda bir köprü niteliğindedir; konu olan çıplak insan bedeni değil, sonsuz görünüşleri, hareketleri, ifadeleriyle insan bedeninin görsel bir biçim olarak algılanmasıdır. Bu sanatsal perspektif, insan bedenine tüm kültürel kalıpların ötesinde doğanın kendisi olarak bakabilmeyi gerektirir. Nü resim, bir taraftan bu durumu olanaklı kılan, diğer taraftan da bir teşhir mantığıyla tam tersine yok eden ikilemli bir sanatsal tür olarak simgesel bir öneme sahip,” diyor. 

Müze, Salı’dan Cumartesi’ye 10:00-19:00 saatleri arasında, Pazar günleri ise 12:00 - 18:00 saatleri arasında gezilebilir. Cuma günleri ise “Uzun Cuma”; müze, 18:00 - 22:00 saatleri arasında ücretsiz ziyaret edilebilir.

Pera Müzesi  http://www.peramuzesi.org.tr

Pera Müzesi Blog http://blog.peramuzesi.org.tr/

Twitter https://twitter.com/PeraMuzesi

Facebook http://www.facebook.com/PeraMuzesi.Museum

YouTube http://www.youtube.com/user/PeraMuzesi

Instagram  http://instagram.com/peramuzesi

TÜRKİYE DELEGASYONU SANATÇILARININ BÜYÜK BAŞARISI: PARİS'TEN ALTIN, GÜMÜŞ ve BRONZ MADALYA İLE DÖNÜLDÜ

Salon 2015 Açılış; Sayın Hakkı Akil, İhsan Emre Kadıoğlu, Gülsin Onay, Ekrem Eşkinat, Hüseyin Avni Botsalı, İnci Botsalı.

Paris'te her yıl düzenlenen Société Nationale des Beaux-Arts (SNBA) kurumunun organize ettiği ve 17-20 Aralık tarihleri arasında gerçekleşen “SALON 2015” sergisine “SYNERGIE-Sinerji” başlığı ile 24 sanatçıyla katılan SNBA Türkiye Delegasyonu sanatçıları, özgün sergileme ve aldıkları ödüllerle büyük başarı elde etti. “SALON 2015” etkinliğinde Türkiye Delegasyonuna takdim edilen ödüller;

1-Salon des Beaux Arts 2015 Carrousel du Louvre

Le Jury de la Société Nationale des Beaux Arts décerne la MEDAILLE D’OR

Delegation de Turquie

SNBA Ulusal Güzel Sanatlar Kurumu Jürisi Türkiye Delegasyonu ALTIN MADALYA Ödülü

2-Salon des Beaux Arts 2015 Carroussel du Louvre

Le Jury Invité de la Société Nationale des Beaux Arts décerne la MEDAILLE D’ARGENT

-Installation- Delagation de Turquie

SNBA Ulusal Güzel Sanatlar Kurumu Konuk Jürisi -Enstalasyon- Türkiye Delegasyonu GÜMÜŞ MADALYA Ödülü

3-Salon des Beaux Arts 2015 Carroussel du Louvre

Le Jury invité de la Société Nationale des Beaux Arts décerne la MEDAILLE DE BRONZE

-Sculpture- YILMAZ Selçuk

SNBA Ulusal Güzel Sanatlar Kurumu Konuk Jürisi -Heykeltraş- Selçuk YILMAZ’a BRONZ MADALYA Ödülü

Société Nationale des Beaux-Arts (SNBA) “SALON 2015” SNBA Türkiye Delegasyonu sanatçıları “SYNERGIE-Sinerji” sergisi.

Ödül töreninde SNBA Türkiye Delegasyonu Başkanı adına ödülleri alan ressam Serdar Leblebici, yaptığı teşekkür konuşmasında sanatın ve barışın birleştirici gücüne vurgu yaptı. Yirmidört sanatçıdan oluşan delegasyonda yer alan isimler; Nurhilal Harsa (T.D. Başkanı), Ahmet Yeşil, Akın Yıldırım, Ayhan Çetin, Baki Bodur, Berk Arıkan, Betül Demir Karakaya, Ceyhun Yaman, Duygu Aydoğan, Derya Ülker, Emre Lüle, Ercan Ayçiçek, Erhan Lampir, Filiz Pelit, Hakan Esmer, Mehmet Yıldırım, Metin Kalkızoğlu, Mevlüt Akar, Özgür Eryılmaz, Raşit Altun, Samed Arda Selim, Selçuk Yılmaz, Serdar Leblebici ve Turgut Akarsu.

Société Nationale des Beaux-Arts (SNBA) “SALON 2015” SNBA Türkiye Delegasyonu sanatçıları “SYNERGIE-Sinerji” sergisi.

Serginin açılışına, Türkiye Paris Büyükelçisi Sayın Hakkı Akil, Türkiye’nin UNESCO nezdindeki daimi temsilci Büyükelçi Hüseyin Avni Botsalı ve eşi Sefire İnci Botsalı, Türkiye'nin Paris Başkonsolosu İhsan Emre Kadıoğlu, Tekirdağ Süleymanpaşa Belediye Başkanı Ekrem Eşkinat, Başkan Yardımcısı Gülferah Güral, Meclis Üyesi Ergün Güleryüz ile Paris’te 19 Aralık akşamı Théatre ADYAR'da, 2014 yılında yitirdiğimiz değerli piyanistimiz Sayın Verda Erman'ı anma konserinde çalan ve UNESCO’nun 70. Yılı nedeniyle 21 Aralık akşamı nefis bir konser veren piyano sanatçımız Gülsin Onay ve Paris'li sanatseverler katıldı.

Société Nationale des Beaux-Arts (SNBA)
“SALON 2015”
SNBA Türkiye Delegasyonu sanatçıları
“SYNERGIE-Sinerji” sergisi.

Serginin açılışında eserleri sergilenen ülkelerin büyükelçileri ile konsolosları da yer aldı. Açılışta konuşan Türkiye'nin Paris Büyükelçisi Sayın Hakkı Akil; “İnsanların Paris'te geçen ay meydana gelen terör saldırıları nedeniyle mutsuz olduğunu ve bu nedenle terör saldırıları korkusuyla yabancı turistlerin bile gelmeye çekindiği bugünlerde düzenlenen sergiye katılan tüm sanatçıları kutladı. Paris’te açılışı yapılan bir serginin benzerinin kısa bir süre evvel İstanbul'da da açıldığını ve büyük ilgi gördüğünü ifade eden Akil, Türkiye'den bu sergiye on bir yıldır aralıksız Çağdaş Türk Plastik Sanatçıları delegasyon halinde katıldığını ve bu yıl değişik bir konsept çerçevesinde 24 Türk sanatçının eserlerinin sergilendiğini” söyledi.

Türkiye Delegasyonu Başkanı ressam Nurhilal Harsa; “Gururlu ve mutluyuz. Alınan ödüller 11 yıldır ülkemizi en iyi şekilde temsil etme sorumluluğuyla, istikrarlı, özenli, özgün ve yaratıcı sanat diliyle yaptığımız sergilemelerin sonucudur. Ressam Hakan Esmer'in,10x10 cm. resim sergileme fikrinden hareketle oluşturduğu etkili projesini ressam Serdar Leblebici Paris'li sanatseverlerle buluşturmuştur. Türkiye'yi sanat alanında en güzel şekilde temsil etmeye çalışıyoruz. Bu sene 21 ressam 2 heykeltıraş ve 1seramik sanatçısı ile katıldık. Bu yılki sergimize, kendi aramızdaki enerjiden ve işbirliğinden doğan güce karşılık gelen “Sinerji” adını verdik. Duvarda toplamda 210 resim olduğunu belirten Harsa, önemli olanın bütündeki etkisi olduğunu ifade etti. Katalogların her yıl Fransızca basılıp sergide dağıtıldığını sözlerine ekleyen Harsa, Paris Büyükelçimiz Hakkı Akil beyefendinin, delegasyon sanatçılarını makamında ağırlayıp, her yıl standımızı onurlandırarak yanımızda olması, açılış töreninde konuşma yapması bize güç veriyor, kendisine şükranlarımızı sunuyoruz. Sergilenen eserlerimiz, T.C. Dışişleri Bakanlığı ve Türk Hava Yolları işbirliği ile, diplomatik kargo statüsünde geliyor. Tekirdağ Süleymanpaşa Belediye Başkanı Sayın Ekrem Eşkinat'ın sanata ve sanatçıya duyarlı yaklaşımı, SNBA Türkiye Delegasyonuna sponsor olması ve açılış resepsiyonunda birlikte olmamız bize güç vermiştir. Kendilerine teşekkürlerimizi sunuyoruz.

SALON 2015, Paris Büyükelçisi Hakkı Akil'in açılış törenindeki konuşması.

Geleneksel “Salon” sergilerinde, geçmiş yıllarda elde edilen başarıları hatırladığımızda;

2006 yılında Ressam Serdar Leblebici (Médaille de Bronze en Catégorie

Peinture) RESİM DALINDA BRONZ MADALYA ile ödüllendirildi. 2007 yılında delegasyon sanatçıları tek tek Delegasyon ÖZEL ÖDÜLÜ ile ödüllendirildi.

2008 yılında delegasyon tekrar ÖZEL ÖDÜL aldı. Heykeltıraş Akın Yıldırım (PRİX

SPECİAL DU JURY 2008) Jüri Özel Ödülü, Ressam Nurhilal Harsa (PRİX

D'HONNEUR DU SALON 2008) Onur Ödülü alarak Türk sanatı adına büyük bir başarı kazandık. Delegasyon, 2009'da Fransa'da kutlanmış olan olan "Türkiye Mevsimi" bünyesinde, "Salon 2009"da kapsamlı bir sergi gerçekleştirdi. İstanbul Sanat Vakfının (İKSEV) sponsorluğu bize güç verdi. 2009 yılında gurubumuz tek tek Delegasyon ÖZEL ÖDÜLÜ ile ödüllendirilmiştir. Ressam Hakan Esmer( PRIX SPECİAL DU JURY 2009) Jüri Özel Ödülü, Semih Kaplan (PRIX SPECIAL DU JURY 2009) Jüri Özel Ödülü ve Selçuk Yılmaz (MEDAILLE DE ARGENT EN CATOGORIE SCULPTURE 2009) Heykel dalında Gümüş Madalya alarak Fransa'da kutlanan "Türkiye Mevsimi"nde büyük bir başarıya imza

attılar. 2011’de ise "20x20" konseptli sergimizle, katılan her sanatçı gümüş madalya (MADAILLE DE ARGENT) ile ödüllendirilmiştir. 2014 yılında Ercan Ayçiçek, resim dalında jüri özel ödülü (PRIX SPECIAL DU JURY 2014) almıştır. Bu başarı her yıl sürekliliğimizi koruyarak, sorumluluğumuzun bilincinde çalışmamızın sonucudur ve bu ödüller bizim maneviyatımızı yükseltiyor” açıklamasını yaptı.

Paris Büyükelçisi Hakkı Akil'i makamında ziyaret.

Salon 2015 Açılışı, Sayın Gülsin Onay, Ekrem Eşkinat, Hüseyin Avni Botsalı, İnci Botsalı.

AHMET YEŞİL’DEN ERTUĞRUL FIRKATEYNİ ve TÜRK-JAPON DOSTLUĞU ANISINA TABLO

Ahmet Yeşil, "Ertuğrul", 2008, tuval üzerine yağlıboya, 175x300 cm., (Japonya / Kushimoto Müzesi Koleksiyonu).

Ressam AHMET YEŞİL’in uzun yıllar öncesine dayanan Türk – Japon dostluğu ve “ERTUĞRUL FIRKATEYNİ ŞEHİTLERİ” anısına yaptığı tablosu 2008 yılından bu yana Japonya KUSHIMOTO MÜZESİ’nde sergileniyor. 175x300 cm ölçülerinde, tuval üzerine yağlıboya çalışmada, Japon Kaligrafi sanatının yazı karakterinde “SEVGİ – DOSTLUK – KARDEŞLİK”i ifade eden kelimeler, güneş ışıltısı şeklinde resmedilmiş. Böylece hem Japon Güneşi’ne hem de Ertuğrul Şehitleri’nin Işığı’na gönderme yapılıyor.

“Ertuğrul 1890” filminin gösterime girmesiyle, Ertuğrul Fırkateyni’nin Kushimoto kenti açıklarında kayalıklara çarparak batması ve Ertuğrul Fırkateyni’nde şehit olan Türk denizcileri bir kez daha gündeme gelmiş oldu. ŞEHİTLERİMİZİ RAHMETLE ANIYORUZ.

BİLGİ İÇİN: ummuhankazanc@gmail.com

PAINTING BY AHMET YEŞIL IN THE MEMORY OF ERTUGRUL FRIGATE and TURK-JAPAN FRIENDSHIP

Painter AHMET YESIL’s painting based on the Turk-Japan friendship and to the memory of "ERTUGRUL FRIGATE MARTYRS" has been exhibited at the MUSEUM of KUSHIMOTO since 2008. The dimensions of 175x300 cm and oil on canvas painting expresses words "LOVE-FRIENDSHIP-BROTHERHOOD" in the form of Japanese Calligraphy Art. Characters painted in the form of Sun glow. Thus, the artist is sending message to the Japanese Sun and Ertuğrul Martyrs.

With the release of “Ertuğrul 1890” film, Ertugrul frigate’s sink by slammimg on the rocks off the coast of the town of Kushimoto and Ertugrul frigate Turkish Marines had been raised once again. WE COMMEMORATE OUR MATYRS.

FOR FURHER INFO: ummuhankazanc@gmail.com

KADIR AKYOL: “NEW PORTRAITS / NEW FACES” EXHIBITION AT GALERİ/MİZ

Kadir Akyol, Barbara Palvin, 2015, oil on canvas, 130x160 cm.

Gallery/Miz is hosting the exhibition of Kadir Akyol who is the most prominent name of the younger generation in the field of portrait in Turkey. The exhibition titled as

“New Portraits / New Faces” runs from 19 December 2015 to 17 January 2016.

Akyol is using the heritage of portrait as a source of extraordinary richness in the art history. What brings the young artist to fore is that he brings together images which he elected from different historical periods and different cultural connections with an extremely original dialect. In his canvases elements of popular culture, traditional life, popular and modern painting, lyricism and irony comes side by side in a dynamic harmony.

The first period portraits of the artist carries traces from 80’s as the popular culture became widespread with neo-liberal economy in Turkey, began to affect daily life. In the said series the portraits Akyol painted on the color opening screen of the state television with one channel and the textile designs he applied on the portraits are remarkable. As the figures in the traditional costumes lose their holiness in a world that have lost their context, Turkey becomes a simulacrum which erupts out of the memory of figurative painting art. Akyol succeeded to turn the impossible desire like bringing together Neşet Günal’s painting with Andy Warhol’s to a surrealist experience.

Kadir Akyol loads his portraits with present time energy, unavoidability of change and transduction power of humans. His works are in dialogue with viewers which establishes a cordial and courteous mutual effect.

By Akyol’s first period, the uniqueness feeling that proceedes from the loyalty to objectivity of picture seems like about to be lost in the ordinariness of the world of serial production and speedy consumption. The uniqueness of impressions in his portraits, the profundity of the lace weave be threatened by anonymous light of geometrical, brilliant and colored reality. The fragileness of the lace that covers faces like a second skin is nothing but a nostalgic mask. These veils, covers and curtains are trying to protect the subjectivity.

In Akyol’s new series of portraits the lace weave abandoned its place to live and vibrant color strokes. With this strokes the curtain is torn and the sorcery is dispelled. The uniqueness of subject has left its place to anonymous objectivity of ideal young women faces. The subject that wears the glance is now replaced by the beauty that is the object of the glance. Beauty has no ground, no background, no history and no age. These portraits carries enjoyment, delight, desire and in line with the portraits of Andy Warhol and Richard Philips. Akyol’s works invite their viewers to celebrate the invulnerable and ageless nudity of a world that lost its mystery.

Akyol as a mobile artist between Sevilla, Istanbul and Mersin in a global world produces work that doesn’t give up the local tastes but also the current makings in the world. Hereby he takes part as a name that is attractive für young generations in the field of portrait.

Kadir Akyol who was elected as a young painter of the year in 2013 was born in 1984, Mardin. He graduated in the year 2008 from The University of Mersin, Faculty of Fine Arts Department of Painting. In the year 2011 he completed his master degree at Ankara Gazi University, Faculty of Fine Arts Painting branch. In the same year he commenced his second master study at Universidad De Sevilla Faculttad De Bellas Artes in Spain. Akyol is continuing presently on his thesis “Hacker Art” there.

Kadir Akyol has opened ten individual exhibitions and taken part in national and international activities (Group exhibition, bienal, trienal, fair and symposium). Although his main practice course is painting, Akyol continues his Art production in different courses like video, installation art and performance.

FOR FURTHER INFO: Galeri/Miz

Address: Hüsrev Gerede Caddesi, Deniz Apt., No: 64 Teşvikiye, 34365 İstanbul - Turkey

info@galerimiz.com

www.galerimiz.com

https://www.facebook.com/mizgaleri

Kadir Akyol, Barbara Palvin, 2015, oil on canvas, 125x210 cm.

KADİR AKYOL “YENİ PORTRELER / YENİ YÜZLER” SERGİSİYLE 19 ARALIK’TA GALERİ/MİZ’DE
Galeri/Miz, portre alanında genç kuşak sanatçılar arasında en dikkat çeken isimlerden biri olan Kadir Akyol’un resim sergisine ev sahipliği yapıyor. Akyol’un “Yeni Portreler/Yeni Yüzler” isimli sergisi, yapıtlarında Pop Art’ın temel konularından biri olan kadın imgesini işleyen ressamın, bu imgenin alışıldık pop art sunumunda ezber bozan, kendine özgü renk oyunları ve fırça darbeleriyle yeniden hayat verdiği son portre çalışmalarından oluşuyor.

19 Aralık 2015 – 17 Ocak 2016 tarihleri arasında gerçekleşecek sergi, Galeri/Miz’de görülebilir.

Kadir Akyol

2013 yılında “Yılın Genç Ressamı” seçilen Kadir Akyol, 1984 yılında Mardin’de doğdu. 2008 yılında Mersin Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümün’den mezun oldu. 2011 yılında Ankara Gazi Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Ana Sanat Dalı’nda yüksek lisans eğitimini tamamladı. Aynı yıl İspanya’da Universidad De Sevilla Faculttad De Bellas Artes’de ikinci master eğitimine başladı. Akyol halen burada “Hacker Sanatı” isimli tezine devam etmektedir.

Kadir Akyol bugüne kadar, on kişisel sergi açtı ve yüzden fazla ulusal ve uluslararası (grup sergisi, bienal, trienal, sempozyum, fuar) etkinliğe katıldı. Ana uygulama mecrası resim olmakla birlikte, Akyol; video, enstalasyon ve performans gibi farklı mecralarda da üretimini sürdürmektedir. 

“Yeni Portreler/Yeni Yüzler”

SEVİL DOLMACI, Kadir Akyol’un “Yeni Portreler/Yeni Yüzler” sergisinin katalog metninde şunları yazıyor: “Akyol, sanat tarihinde portre geleneğinin mirasını, olağanüstü zenginlikte bir kaynak olarak kullanıyor. Genç sanatçıyı öne çıkaran, farklı tarihsel dönemlerden ve kültürel bağlamlardan seçtiği imgeleri, son derece özgün bir dille bir araya getiriyor olmasıdır. Tuvallerinde popüler kültürün ve geleneksel yaşantının, popüler olanın ve modern resmin, lirizmin ve ironinin unsurları dinamik bir uyum içinde yan yana geliyor.

Sanatçının, ilk dönem portreleri Türkiye’de neo- liberal ekonomiyle birlikte yaygınlaşan popüler kültürün gündelik yaşamı etkilemeye başladığı 80’li yıllardan izler taşıyor. Söz konusu seride Akyol’un tek kanallı devlet televizyonunun renkli açılış ekranı üzerine yaptığı portreler ve portrelerin üzerine uyguladığı tekstil desenleri dikkati çekiyor. Türkiye figüratif resim sanatının belleğinden çıkagelmiş, geleneksel kostümler içindeki figürler giderek kutsallığını yitiren bir dünyada bağlamlarını kaybetmiş imgelere dönüşüyor. Akyol, Neşet Günal resminin Andy Warhol’la buluşması gibi imkansız bir arzuyu, gerçeküstücü bir deneyime dönüştürmeyi başarıyor.

Kadir Akyol, Satisfaction1, 2015, oil on canvas, 160x190 cm.

Kadir Akyol portrelerine, değişimin kaçınılmazlığını, insanın uyum sağlama gücünü, şimdiki zamanın enerjisini yükler. Eserleri izleyici ile diyalog halindedir. İzleyeni ile içten ve nezaketli bir etkileşim kurar.

Akyol’un ilk dönem çalışmalarında fotoğrafın nesnesine sadakatinden kaynaklanan biriciklik duygusu, seri üretim ve hızlı tüketim dünyasının sıradanlığı içinde yitip gitmek üzere gibi görünür. Portrelerinde ifadelerin biricikliği, bakışlardaki derinlik ve dantel örtülerin loşluğu, fondaki geometrik, parlak ve renkli gerçekliğin anonim ışığı tarafından tehdit edilmektedir. Yüzleri ikinci bir deri gibi örten dantelin kırılganlığı, nostaljik bir maskeden başka bir şey değildir. Bu peçeler, örtüler, perdeler öznelliği korumaya çalışmaktadırlar.

Akyol’un yeni seri portrelerinde, yüzlerdeki dantel doku yerini canlı, parlak renk vuruşlarına bırakır. Bu vuruşlarla perde yırtılmış, büyü bozulmuştur. Öznenin biricikliği yerini ideal genç kadın yüzlerinin anonim nesnelliğine bırakmıştır. Bakış taşıyıcısı özne yerine, bakışın nesnesi olan güzellik geçmiştir. Güzelliğin zemini, fonu, derinliği, tarihi, yaşı yoktur. Andy Warhol, Richard Phillips’in çizgisine yerleşen bu portreler zevk, haz, arzu gibi isimler taşırlar. Bu isimler, resmilerin cazibesini ve izleyene sunduğu mutluluk vaadini arttırır. Sonuçta zafer arzunun olur. Akyol’un eserleri izleyicisini gizemini yitirmiş bir dünyanın yaralanmaz ve yaşlanmaz çıplaklığını kutlamaya davet eder.

Kadir Akyol, Charlize Theron, 2015, oil on canvas, 160x190 cm.

Akyol, global bir dünyada Sevilla, İstanbul ve Mersin arasında mobil bir sanatçı olarak lokal tadlardan vazgeçmeyen ancak düyadaki güncel üretimleri de alımlayan işler üretir. Bu sayede yeni portre alanında genç kuşak içinde ilgi çeken bir isim olarak yerini alır.”

Kadir Akyol.

Galeri/Miz

Çağdaş sanat için bir platform olma hedefiyle açılan Galeri/Miz, 19 Ekim 2011 tarihinde İstanbul Teşvikiye’de açıldı. Çağdaş Türk sanatının yanı sıra uluslararası sanatı da sergilemeyi mekân politikası olarak belirleyen Galeri/Miz, yerleşik sanatçılar için olduğu kadar genç sanatçılar için de bir mekân olma özelliği taşıyor.

Çağdaş ve modern sanatı sergilemenin dışında alanlarında seçkin konukların katıldığı söyleşi programları ve güncel sanat konularında hazırladığı seminer programlarıyla İstanbul kültür ortamında yerini alıyor. Galeri/Miz, tüm kültür kurumlarıyla işbirliğine açık olarak sosyal sorumluluk projeleri yapıyor.

BİLGİ İÇİN:

Hüsrev Gerede Caddesi Deniz Apt. 64 Teşvikiye, 34365 İstanbul-Turkey

info@galerimiz.com

www.galerimiz.com

https://www.facebook.com/mizgaleri

OLAFUR ELIASSON: BAROK BAROK

Olafur Eliasson, New Berlin Sphere, 2009, Colored glass (cyan, magenta, yellow), aluminum, paint (black, white), Installation view: “Innen Stadt Außen,” Martin Gropius Bau, Berlin, 2009 Photo: Jens Ziehe, Courtesy of Studio Olafur Eliasson, 2009.

Belvedere, Vienna, TBA21, Viyana ve The Juan & Patricia Vergez Collection, Buenos Aires işbirliği ile düzenlenen Olafur Eliasson’ın “BAROQUE BAROQUE” isimli sergisi, Savoy Prensi Eugene’nin Kış Sarayı’nda 6 Mart 2016 tarihine kadar izlenebilir.

Danimarka-İzlandalı kökenli sanatçı Olafur Eliasson, yaklaşık 20 yıldır sanatsal çalışmalarındaki fiziksel ve malzeme tecrübelerini sergilemeye devam ediyor. Bu bağlamda, o bizim algılama alışkanlıklarımızı sorguluyor. Eliasson, bilim, psikoloji ve mimariden yararlanarak, gerçek, algılama, su-hava, sis veya buzun yarattığı görünür temsil gibi çevreler yaratarak, izleyicilerin eş zamanlı olarak sanatının aktif katılımcısı olmasını sağlıyor.

Installation view, New Berlin Sphere, 2009,
Colored glass (cyan, magenta, yellow),
aluminum paint (black, white),
Courtesy Studio Olafur Eliasson.

OLAFUR ELIASSON: BAROQUE BAROQUE

BAROQUE BAROQUE brings together a significant selection of artworks by Danish-Icelandic artist Olafur Eliasson from the private collections of Thyssen- Bornemisza Art Contemporary (TBA21) and Juan and Patricia Vergez and presents them within the grand baroque setting of the Belvedere’s Winter Palace. The former city residence of Prince Eugene of Savoy (1663–1736), was an important site of artistic and scientific patronage in baroque Vienna. BAROQUE BAROQUE is an encounter between artworks, aesthetics, and worldviews from two vastly different epochs. The exhibition challenges viewers’ habits of perception and proposes that reality can be understood as unstable and evolving, as a process of constant negotiation. Surprising affinities between Eliasson’s works and their temporary settings become evident as the juxtapositions explore the relationships between object and viewer, representation and experience, actual and virtual, giving rise to a concept of the baroque superimposed on itself — the BAROQUE BAROQUE.

While emphasizing the way spaces are constructed by history and tradition, Eliasson’s works address the viewer in her embodied experience. Through the use of projections, shadows, and reflections, the artworks foreground the relationship between body, perception, and image. They anchor agency in the body and mind in motion as they invite the viewer’s active engagement by mirroring, fragmenting, and inverting her position within space.

Olafur Eliasson, Die organische und kristalline Beschreibung, 1996, Light projector, wave-effect machine, colour filter, convex mirror, Installation view: remote connections, Neue Galerie am Landesmuseum Joanneum, Graz, 1996 Photo: Courtesy of the artist / Studio Olafur Eliasson, Berlin.

Eliasson says, “I find it inspiring that the baroque exhibited such confidence in the fluidity of the boundaries between models of reality and, simply, reality. The presentation of my works at the Winter Palace is based on trust in the possibility of constructing reality according to our shared dreams and desires and on faith in the idea that constructions and models are as real as anything.”

TBA21 Founder, Francesca von Habsburg says: “This exhibition brings together several elements that I think support the vision of collectors and their responsibility as well as their ability to create art projects that defy traditional categorization. Both Patricia and Juan Vergez and I have been collecting and supporting Olafur Eliasson for many years with great enthusiasm, as he is indeed a renaissance man of many talents! In this presentation we wanted to introduce a parallel, that Olafur himself has mirrored in the exhibition rooms, that juxtaposes the precious Baroque cultural heritage of Vienna with the work of an artist that I feel very close to.”

Olafur Eliasson, Power tower, 2006, Stainless steel,
light, wood, cable, 410 x 110 ø cm,
Photo: Courtesy Studio Olafur Eliasson.

In the entrance Vestibule, the light installation Die organische und kristalline Beschreibung (1996) floods the walls, floor, and ceiling with swelling washes of blue and yellow light, an ocean of color that loosens the viewer’s sense of the stability of her environment. In Yellow corridor (1997), monofrequency light is used to heighten the precariousness of our relationship to visible space. Eliasson’s optical machines and installations — such as Kaleidoscope (2001), New Berlin Sphere (2009), Your welcome reflected (2003), and Seu planeta compartilhado (Your shared planet, 2011) — reflect the artist’s ongoing investigations of color, perception, transformation, and deconstruction, an inquiry that is particularly interesting in relation to the baroque context. A site-specific intervention in the form of a continuous mirror traversing the enfilade of grand rooms further disorients the viewer by folding and re-folding the complex spaces it produces. Wishes versus wonders (2015), a steel half-ring mounted to the mirror wall in the Hall of Battle Paintings, stages an encounter between reality, illusion, and the elaborate artifice of the surroundings, simultaneously multiplying lines of potentiality.

Within this terrain of doubling and paradox, Eliasson calls into question our received habits of seeing and experiencing space. His artworks make us wonder and reconsider, giving meaning to the enigmatic doubling inherent in BAROQUE BAROQUE.

www.belvedere.at

Olafur Eliasson, Kaleidoscope, 2001, Metal, foamcore aluminium mirror, 180 x 180 x 728 cm, Installation view: Surroundings surrounded, ZKM Karlsruhe The Juan and Patricia Vergez Collection Photo: Franz Wahmhof, 2001.

Olafur Eliasson Seu planeta compartilhado, 2011, Stainless steel, aluminum, color-effect filter glass, mirrors, 195 x 325 x 200 cm, Thyssen-Bornemisza Art Contemporary, Vienna, Photo: Jens Ziehe, Berlin.