28 Şubat 2016 Pazar

TEFAF MAASTRICHT 2016

Exhibitor: Michele Beiny
Artist / Title; Alex Bernstein (America, 1972), Mood, Glass, 2005

TEFAF MAASTRICHT 2016 FUARI YAKLAŞIYOR
Bu yıl 29. defa kapılarını açacak olan TEFAF Maastricht Fuarı, dünyanın en önemli sanat fuarlarından bir olma özelliğini koruyor. Fuar 11-20 Mart tarihleri arasında Hollanda’nın Maastricht şehrinde. 

Exhibitor: Arnoldi-Livie
Artist / Title: Max Liebermann (1847-Berlin-1935), Im Tiergarten, Berlin, Pastel, 
55,5 x 75 cm, Signed lower left 'M Liebermann'


TEFAF MAASTRICHT 2016
TEFAF Maastricht is widely recognised as the world’s leading art fair, annually attracting major collectors, both private and institutional, from around the globe. In order to satisfy an ever-changing and increasingly demanding market, TEFAF constantly monitors and raises its exacting standards and commitment to quality to engender the kind of excitement and anticipation that sets the international art world alight each March. TEFAF 2016 will take place from 11-20 March at the MECC (Maastricht Exhibition and Congress Centre), Maastricht, The Netherlands.

TEFAF MAASTRICHT ANNOUNCES COLLECTING COLLECTORS, THE 2016 LOAN EXHIBITION OF MASTER DRAWINGS AND PRINTS FROM MUSEUM BOIJMANS VAN BEUNINGEN IN ROTTERDA

Fra Bartelommeo, Young man leaning on a pedestal,
and five heads, studies for bystanders in the painting
‘Madonna della Misericordia,
circa 1515. Drawing.
Museum Boijmans Van Beuningen
(Collection Koenigs).
Helvoirt, 18 February 2016. The exhibition Collecting Collectors will take place in the TEFAF Paper section and will offer visitors a small but choice selection of master drawings and prints from Museum Boijmans Van Beuningen which were acquired over the last 167 years. A particular highlight of the collection are the works by Fra Bartolommeo (1473-1517), numbering 400 sheets with 500 drawings assembled in two luxury albums by Florentine collector Niccolò Gabburri in 1729. One of the albums will be included in the selection at TEFAF Maastricht 2016, as a prelude to the forthcoming large Fra Bartolommeo exhibition in Rotterdam in the autumn of 2016.
The collection of prints and drawings is the largest subset of Museum Boijmans Van Beuningen’s collection, containing around 17,000 drawings and 65,000 prints. It provides an overview of western art history from the Middle Ages until the present day. Included in the exhibition are works by old masters such as Albrecht Dürer, Lucas van Leyden and Rembrandt van Rijn to modern and contemporary artists like Paul Cézanne, Salvador Dalí, René Magritte and Yayoi Kusama.
Museum Boijmans Van Beuningen is named after two collectors who both were essential in the establishment of the museum’s international reputation – Frans Boijmans (1767-1847) and D.G. van Beuningen (1877-1955). Boijmans’ bequest founded the museum in 1849 and in 1940 Van Beuningen acquired and then donated the majority of the Franz Koenigs collection of master drawings. Other eminent collectors who contributed greatly to the collections were Dr. Adriaan Domela Nieuwenhuis (1850-1935) and Dr. Johan Bierens de Haan (1867-1951).


Artist / Title: Carl Fabergé (1846-1920), 
Miniature egg pendant and table box, 
Moscow, circa 1900, 
In original silk covered cardboard case 8.7 x 5.2 x 3.8 cm, 
St. Petersburg, circa 1908-1917 

TEFAF 2016 EXHIBITOR LIST
Going into its 29th year, TEFAF continues to build upon its exacting standards, bringing together only the finest specialists across a wide range of disciplines to create both a vibrant marketplace and a vital forum for collectors, museum curators and international dealers.

The 2016 edition of TEFAF will welcome 269 exhibitors, including new exhibitors in TEFAF Haute Joaillerie, TEFAF Paper, TEFAF Modern and TEFAF Antiques. In TEFAF Haute Joaillerie, master jeweller Wallace Chan, Hong Kong, will present his astonishing jewelled sculptures whilst New York-based jewellers, Verdura will present contemporary versions of Suzanne Belperron’s iconic designs. The TEFAF Paper section continues to grow in strength, adding to its roster of dealers Eric Gillis Fine Art, Brussels, Patrick Heide, London, and Mireille Mosler Ltd, New York.

TEFAF Modern will incorporate Buchmann Galerie, Berlin, who last year participated in Night Fishing, curated by Sydney Picasso; revered London dealers Waddington Custot and Pearl Lam Galleries, Shanghai, Singapore, Hong Kong, whilst TEFAF Antiques welcomes Burzio, London dealers in antiques and works of art; Asian Art specialists Sydney L. Moss, London and Jean-Michel Renard, Bellenaves, experts in rare musical instruments. TEFAF is also delighted to welcome back Van Cleef & Arpels, Paris, and Maison d’Art, Monaco.


Exhibitor: Didier Aaron & Cie
Artist / Title; François-André Vincent (1746-1816), 
Couple walking with a little girl, study for 
'The Agriculture Lesson', Oil on canvas, 
66 x 55 cm, Circa 1797-1798 

TEFAF has long been selected as the platform of choice for dealers to present fresh- to-market and re-discovered works. Beck & Eggeling, Düsseldorf, will offer Dynamik Structure, 1957, one of the earliest works by German artist Heinz Mack (1931-present). This work has been acquired directly from the artist’s estate and will be offered for sale for the first time at TEFAF. Mack is well known for his contributions to op art, light art and kinetic art, and this work was created in the same year that the ZERO Movement, of which Mack was a founder member, was established.

German Expressionism has historically been well represented at TEFAF and the 2016 edition of the fair will see at least two exceptional examples on display. Nächtliche Phantasielandschaft, circa 1930-32, by Ernst Ludwig Kirchner (1880-1938), which has been also been acquired directly from the artist’s estate and will be on display with Galerie Henze & Ketterer, Wichtrach/Bern. The nocturnal subject matter of the painting and the literal translation to ‘Nocturnal imaginary landscape’ gives the viewer an insight into Kirchner’s imagination. In addition, with strong use of night-blue and yellow, the work has a sense of melancholy. Alongside Kirchner, Galerie de la Béraudière, Geneva, will bring La Horde, 1927, by Max Ernst (1891-1976), which has been in a private collection since 1966. Ernst’s iconic style is in abundance in this work and it demonstrates eloquently how central he was to the Dada and Surrealist movements.

TEFAF is known for the annual showcase it provides for works of art from all periods, from earliest antiquity to the present day. One of the earliest objects within the 2016 Fair, is an Egyptian Lug-handled Jar with Flamingoes from the Predynastic Period, Naqada II, circa 3500-3300 B.C. Exhibited by Cahn International, Basel, this conically tapered jar has been crafted from clay and has three pierced lug handles on the shoulder, decorated on both sides with a group of nine stylised flamingoes.


Exhibitor: Daphne Alazraki
Artist / Title; Jean Cassigneul (Paris, 1935), 
Apres-midi d’été, Oil on canvas, 
146 x 97 cm, Signed 'Cassigneul', 2015 

TEFAF Design regularly wins plaudits for the quality of objects for sale as well as the standards of display. Galerie Dansk Møbelkunst, Paris/Copenhagen, will bring a pair of outstanding deck chairs by one of Denmark’s finest makers, Hans Wegner (1914-2007), whose inimitable style has subsequently been reproduced by many makers around the world. Wegner was one of the foremost Danish cabinet and furniture makers, who had considerable influence on the rise in popularity for mid-century Danish design.

Galerie Aveline, Paris, will bring an exceptional set of six carved and giltwood Régence armchairs (1715-1723), which are upholstered with tapestries, most probably from the Beauvais factory, one of the most revered workshops in France. The tapestries depict scenes from the Fables de la Fontaine, which comprised 239 fables of varying lengths and were in the main adapted from the classical fabulists Aesop, Babrius and Phaedrus.

TEFAF Maastricht
TEFAF Maastricht, the world’s leading art fair, is renowned for its commitment to excellence, expertise and elegance. This is reflected not only in the magnificent range of rare works that are offered for sale at the fair, which will be held in the MECC Maastricht from 11-20 March, 2016, but also in the number of art collectors, both private and institutional, that regard TEFAF as a must-see event in the international art market calendar.

Art, more than an Asset
TEFAF shares its view of art as more than an asset with its principle sponsor, AXA Art. Their partnership provides art collectors with unique expertise covering the full range of risk prevention, conservation, recovery and restoration, to enable them to maintain their collections in the best possible condition. www.axa-art.com

FURTHER INFO
www.tefaf.com



Exhibitor: Kunstgalerij Albricht b.v.
Artist / Title: L.F.H. Apol (1850-The Hague-1936), A lane with farms in winter, Oil on canvas, 79.5 x 63.5 cm, Signed lower left 'Louis Apol f' 
 
Exhibitor: A. Aardewerk Antiquair. Juwelier b.v., Artist / Title: Art Nouveau pendant 'Poppies’, Horn, silk and coloured glass, Size?, Signed 'GIP' for Georges Pierre, France, circa 1910
Exhibitor: A La Vieille Russie, Inc, Artist / Title: Old-mine floral spray brooch, Diamonds mounted en tremblant and set in silver and gold, total circa 16 crts, Length 11.4 cm, France, circa 1870

DELACROIX AND THE RISE OF MODERN ART

Eugène Delacroix, Self Portrait,
about 1837, Oil on canvas, 65 x 54.5 cm,
Musée du Louvre, Paris (RF 25),
© RMN-Grand Palais (musée du Louvre) / Jean-Gilles Berizzi
DELACROIX VE MODERN SANATIN YÜKSELİŞİ
Londra National Gallery “Delacroix ve Modern Sanatın Yükselişi” isimli çok önemli bir sergi düzenlemiş bulunuyor. Delacroix’nın kariyerine ve diğer sanatçılar üzerinde yaklaşık 50 yıl devam eden etkilerinin incelendiği sergi 22 Mayıs 2016 tarihine kadar devam ediyor.

'Delacroix and the Rise of Modern Art', the first major presentation of Delacroix’s art in Britain for more than 50 years, surveys his dynamic career and then moves beyond it, to assess for the first time the influence he exerted for five decades following his death until the early years of the 20th century.

Few artists have had the same impact and lasting influence as Eugène Delacroix. He was the most famous and controversial French painter of the first half of the 19th century and one of the first modern masters. Each new work he exhibited was scrutinised by enthralled contemporaries including Courbet, Chassériau, and the poet and critic Charles Baudelaire. Following Delacroix’s death in 1863, generations of artists continually turned to him to find new directions for their art. Although idolised as a pioneer by artists such as Manet,Cézanne, Renoir, Van Gogh, and Matisse – unlike theirs, his name is not a household one today.


Eugène Delacroix, Tangier from the Shore, 1858, Oil on canvas, 81.1 x 99.8 cm,
© The Minneapolis Institute of Art,
Bequest of Mrs. Erasmus C. Lindley in memory of her father, James J. Hill 49.4
This exhibition will give visitors the opportunity to (re)discover this revolutionary artist. It will include over 60 works borrowed from 30 major public and private collections around the world, including the Musée du Louvre, Musée d’Orsay and the Petit Palais (Paris), the J. Paul Getty Museum (Los Angeles), the Metropolitan Museum of Art (New York), the National Gallery of Art (Washington), and the Van Gogh Museum (Amsterdam).
More than a third of the exhibition comprises a survey of works by Delacroix himself. Highlights include such masterpieces as his 'Self Portrait' of about 1837 (Musée du Louvre, Paris); 'The Convulsionists of Tangiers' of 1838 (Minneapolis Institute of Art); 'The Death of Sardanapalus', 1846 (Philadelphia Museum of Art); 'Bathers' of 1854 (Wadsworth Atheneum Museum of Art, Hartford, Connecticut); and the ferocious 'Lion Hunt' of 1861 (Art Institute of Chicago).


Eugène Delacroix, Bathers, 1854, Oil on canvas,
92.7 x 77.5 cm,
© Wadsworth Atheneum Museum of Art,
Hartford, Connecticut,
The Ella Gallup Sumner and
Mary Catlin Sumner Collection Fund.
Half the exhibition comprises works by artists of later generations who also fell under the impact of Delacroix’s achievement. Chassériau’s art in particular would not have been possible without the example of the older master. Among the masterpieces are Bazille’s rarely seen 'La Toilette' (Musée Fabre, Montpellier), Van Gogh’s 'Pietà' (after Delacroix)  (Van Gogh Museum, Amsterdam), 'Olive Trees' (Minneapolis Institute of Art), Cézanne’s 'Battle of Love' (National Gallery of Art, Washington), 'Apotheosis of Delacroix' (Musée d’Orsay, Paris), and Matisse’s Study for ‘Luxe, calme et volupté’ (Museum of Modern Art, New York). The exhibition ends with Kandinsky’s 'Study for Improvisation V' of 1910 (Minneapolis Institute of Art), arguing for a direct line of descent extending from the Romantic master to the origins of abstraction.

The complex and rebellious artist whom Baudelaire called ‘a poet in painting’ was the very model of the bohemian, driven by personal vision and unafraid of official opposition. Delacroix is credited with liberating colour and technique from traditional rules and practices, paving the way for new styles of painting. His use of vigorous and expressive brushstrokes, his study of the optical effect of colour, his daring compositions and exotic subjects inspired the Impressionists, Post-Impressionists, Symbolists, and Fauves to push the boundaries of their own creativity. All these admirers saw in Delacroix’s trailblazing vibrancy of colour and vivid portrayal of human emotions the impetus to break the rules and to dare to innovate and experiment with their own work.
“Delacroix was passionately in love with passion, but coldly determined to express passion as clearly as possible" (Baudelaire). One entry in the artist’s diary reads, “I dislike reasonable painting.”


Pierre-Auguste Renoir,
Madame Clémentine Valentine Stora (L'Algérienne),
1870, Oil on canvas, 84.5 x 59.7 cm,
© Fine Arts Museums of San Francisco, California,
Gift of Mr. and Mrs. Prentis Cobb Hale in honour of
Thomas Carr Howe, Jr. (1966.47)
Delacroix caused a sensation on the art scene with his first submission to the Paris Salon in 1822, the monumental 'Barque of Dante' (Musée du Louvre, Paris). It was largely derided, yet was later purchased by the French State. This pattern of widespread condemnation, countered by a vigorous, enlightened support, would continue throughout Delacroix’s life. The painting was later copied by Manet and his version will be seen in the show, as will Renoir’s copy of Delacroix’s 'Jewish Wedding in Morocco' (Worcester Art Museum, Massachusetts). Many young artists began their education by emulating Delacroix.

Delacroix travelled to England in 1825 where he visited the studios of Thomas Lawrence and Richard Parkes Bonington. The colour and handling of English painting influenced his only full-length portrait, the elegant portrait of 'Louis-Auguste Schwiter' of 1826–30 (National Gallery, London). He also started exploring subjects of violence and sensuality, which would prove to be recurrent in his work. His 1827 'The Death of Sardanapalus', even more controversial than the 'Barque of Dante' when first shown at the Salon, is represented here by the 1846 replica (on loan from the Philadelphia Museum of Art), which Delacroix painted for himself when he finally managed to sell the original, large-scale work. It demonstrates how Delacroix effectively combined gruesome fantasy, sensuous beauty, exotic colours, and innovative composition to make a painting both pleasing and shocking.


Gustave Courbet (1819-1877), The Trellis, or Young Woman arranging Flowers, 1862, Oil on canvas, 109.2 x 135.3 cm, © The Toledo Museum of Art, Toledo, Ohio, Purchased with funds from the Libbey Endowment, Gift of Edward Drummond Libbey, 1950.309
In 1832 Delacroix travelled to Morocco, and that visit would provide subject matter for many of his future paintings, which would have a profound impact on the work of Renoir, Gauguin, and Matisse. From 1833 Delacroix received numerous commissions to decorate public buildings in Paris, including the Galerie d’Apollon of the Louvre and the Chapelle des Saints-Anges at St Sulpice. The latter is his spiritual testament and was understood by contemporaries to mark a stunning revival of creativity in Delacroix’s final years.

Christopher Riopelle, National Gallery Curator of Post-1800 Paintings said: “The opportunity to reintroduce a stunningly original and audacious artist to the British public after far too long makes this an exciting exhibition. But to also show Delacroix as a leader among his contemporaries and a spur to creativity among artists for 50 years after his death – up to the time of Matisse and Kandinsky – reaffirms his central role in the development of modern art.”


Edouard Manet, Music in the Tuileries Gardens, 1862, Oil on canvas, 76.2 x 118.1 cm, The National Gallery, London, Sir Hugh Lane Bequest, 1917, © The National Gallery, London
Gabriele Finaldi, National Gallery Director said: “Delacroix is one of the defining painters of the 19th century; trailblazing, passionate, totally committed to his art, and immensely influential. The exhibition explores his achievement and his impact on painters as varied as Van Gogh and Kandinsky.”

ORGANISATION
The exhibition is organised by the Minneapolis Institute of Art and the National Gallery, London. Exhibition curators: Christopher Riopelle, Curator of Post-1800 Paintings at the National Gallery, London; Patrick Noon, Patrick and Aimee Butler Chair of Paintings at the Minneapolis Institute of Art.

FURTHER INFO

nationalgallery.org.uk or call 0800 912 6958 (booking fee).


Vincent van Gogh (1853 - 1890), Olive Trees, 1889, Oil on canvas, 73.7 x 92.7 cm, © The Minneapolis Institute of Art, The William Hood Dunwoody Fund 51.7

25 Şubat 2016 Perşembe

PİTORESK İSTANBUL SERGİSİYLE 19. YÜZYIL RESSAMLARININ DÜNYASINA YOLCULUK


Pitoresk İstanbul.
İstanbulluları ve sanatseverleri 200 yıl öncesine gizemli ve çok özel bir yolculuğa çıkaracak olan Pitoresk İstanbul, 12 Mart’ta İstanbul Deniz Müzesi’nde sergilenmeye başlayacak. 19. Yüzyıl’ın ressam seyyahlarından Melling, Schranz, Allom, Bartlett, Lewis ve ressam Ayvazovski’nin İstanbul’u anlatan tabloları, “dijital seyahatnameler” olarak dev boyutlu perdelerde hayat buluyor ve bu anlamda dünyada bir ilk olacak.
Sinema, tiyatro, konser ve serginin iç içe olacağı 35 dakikalık Pitoresk İstanbul, 70 kişilik gruplar halinde gezilebilecek.

12 Mart’ta İstanbul Deniz Müzesi’nde başlayacak dijital serginin genel yönetmenliğini Bülent Özükan, müzik yönetmenliğini Anjelika Akbar, sanat yönetmenliğini ise Murat Öneş yürütüyor. Boyut Yayın Grubu’nun dijital restoratör ve animatörlerden oluşan geniş ekibi, bir yılı aşkın zamandır bu sergi için hazırlanıyor. İstanbul’da tablolar perdelere watchout sistemiyle yansıtılıyor.


Ayvazovski.
Dünyada bir ilkin gerçekleştirileceği Pitoresk İstanbul’da, dünyaca ünlü 6 ressamın “Codex Art” teknikleri ile watchout sistemiyle perdelere yansıtılarak hazırlanan tabloları yer alacak. Sadece müze ve nadide koleksiyonlarda bulunabilen bu sanatçıların gravür ve tablolarına büyütülüp bakıldığında, tabloların ilginç detaylarına tanıklık edilebilecek. İngilizce ve Arapça altyazılarla desteklenen sergi, İstanbul ziyaretçilerine 200 yıllık bir zaman öncesini yaşatmayı amaçlıyor. 22 Mayıs’a kadar sürecek olan serginin biletleri satışa sunulmaya başlandı.


Pitoresk İstanbul.
35 DAKİKA SÜRECEK GÖRSEL BİR SHOW
İstanbul Deniz Müzesi Barbaros Salonu’nda başlayacak serginin bu bölümünde, 6 sanatçı için ayrı ayrı interaktif ekranlardan bilgiler veriliyor. Orijinal eserlerin de yer alacağı bu bölümden sonra 4,5 metre yüksekliğinde ve 60 metre uzunluğunda dev yüzeylerin bulunduğu CodexArt salonuna geçiliyor. 19. Yüzyıl İstanbul görünümleri, döneminin müzikleri eşliğinde 35 dakikalık bir görsel shov olarak izlenebiliyor.

Resim sanatını, müzikle harmanlayan sergiyi Cuma ve Cumartesi akşamları ziyaret edenler 19:00-22:00 saatleri arasında Anjelika Akbar’ın canlı performansını izleyebilecekler.
En önemlisi ise serginin Pazartesi hariç her akşam saat 21:00’e kadar açık olması. Trafik sorunu yaşayan İstanbullular için mithiş bir fırsat. Sergiye yetişememe sorunu ya da bahanesi tümüyle ortadan kalkıyor. Sergi salonu saat 21:00’e kadar açık tutma kararı veren Deniz Müzesi yetkililerini gerçekten kutlamak gerekiyor.


Anjelika Akbar.
DİNLETİ VE SERGİ BİR ARADA:
ANJELİKA AKBAR ve “ORIENTAL RHAPSODY”
Pitoresk İstanbul sergisi kapsamında, besteci ve piyanist Anjelika Akbar, Oriental Rhapsody dinletisi ile sanatseverlerle buluşuyor. Müzik ve resim sanatını bir araya getiren bu eşsiz deneyim, Doğu ve Batı’nın buluştuğu noktadaki farklı hislerin dünyasına keyifli bir yolculuk yapma imkanı sunuyor.
Dinleti sonrası, 19. yüzyılın ressam seyyahlarından Melling, Schranz, Allom, Bartlett, Lewis ve Ayvazovski’nin İstanbul’unun, CodexArt teknolojisiyle dev boyutlu perdelerde canlandırıldığı dijital sergi geziliyor.

Müzik ve resim sanatının buluştuğu bu benzersiz deneyim 18,19 Mart ve 1, 2 Nisan 2016 tarihlerinde Cuma ve Cumartesi akşamları gerçekleşecek. 19:30’da başlayacak konserin ardından sergiyi izleme fırsatı da sunuluyor.

“ORIENTAL RHAPSODY”
Çocukluktan başlayarak klasik müzik alanında yüzlerce beste ve konser çalışmaları yapmış olan Anjelika Akbar, son yıllarda ilgisini çeken, kendi tabiri ile “Doğu-Batı Kucaklaşması” yönünde müzik çalışmaları da gerçekleştiriyor. Üç Cemre, Bach A L'Orientale, Türk Marşı Varyasyonları, Gül'dür Gül, Doğu Fantazisi, Anadolu Esintileri gibi beste ve projelerinden sonra “Doğu Rapsodi / Oriental Rhapsody” başlığı altında kendisine ait beste ve uyarlamalarından oluşan repertuar ile dinleyicileri Doğu'nun ve Batı'nın buluştuğu noktadaki farklı hislerin dünyasına götürüyor. Birbirlerinden bağımsız olan bu eserlerin ortak noktası Doğu'nun Batı'ya, Batı'nın Doğu'ya olan dokunuşundan doğan değişik harmanlar. Oriental Rhapsody, zamandan ve mekandan bağımsız olan bir duygu seyahatnamesi...

BİLGİ İÇİN

www.pitoreskistanbul.com


Bülent Özükan, Dijital Sergi Genel Yönetmeni.

Bartlett.

Lewis.

20 Şubat 2016 Cumartesi

MULTICULTURAL SYDNEY: A SLICE OF CONTEMPORARY TURKISH VISUAL ARTS

Ansen, “Operations Room-Skin Job”.

Sidney, Avustralya’da yaşayan ve üreten sanatçı Mertim Gökalp’ın küratörlüğünü üstlendiği “Multicultural Sydney: A Slice of Contemporary Turkish Visual Arts” başlıklı grup sergisinde, x-ist sanatçılarından Ali Elmacı, Ansen, Burcu Perçin, Ceren Oykut, Ekin Saçlıoğlu’nun çalışmaları yer alıyor. Mertim Gökalp’in kendi deneyimleri ve güncel çağdaş sanat akımları doğrultusunda kürate ettiği sergi, Avustralya’da yaşayan Türk sanatçılarla Türkiye’deki çağdaş sanatın önde gelen isimlerinden bir seçkiyi bir arada sunarak iki ülke arasındaki kültürel bağları sağlamlaştırıyor.

Sidney’in ofis kültürünün sanatla buluştuğu St. Leonards semtinde, Avustralya’nın önde gelen sanatçılarının kurduğu Project [504] sergiye ev sahipliği yapıyor. Bu sergiyle eserleri ilk kez Avustralya’da sergilenecek olan Ali Elmacı’nın “Onu Öldür, Beni Güldür” sergisinde yer alan ‘Senin En Güzel Halini Ben Bilirim VI & V’ isimli çalışmaları, Ansen’in, Art London’14 fuarında sergilenen ‘Operations Room-Skin Job’ isimli çalışması, Burcu Perçin’in, ‘Piramit I & II’ isimli çalışmaları, Ceren Oykut’un, Artissima’13 İtalya ve Art London’14’te sergilenen ‘Benim Adım Ne?’ çalışması ve Ekin Saçlıoğlu’nun daha önce Art Hong Kong’12 ve İstanbul Modern’de sergilenen ‘Kalanlar Gidenler’ serisinden çalışmaları yer alıyor. Mertim Gökalp’in çalışmaları ile Erdal İnci, Gözde Becerikli, Mine Konakçı, Tunca Subaşı ve Volkan Diyaroğlu’nun da eserlerini izleyebilirsiniz.

“Multicultural Sydney: A Slice of Contemporary Turkish Visual Arts” çağdaş Türk sanatçılar karma sergisi Project [504]’de 9 – 24 Mart arasında Salı- Pazar günleri, saat 10:00 – 17:00 arasında görülebilir.


Ali Elmacı, 
“Senin En Güzel Halini 
Ben Bilirim VI”, 2014, 
tuval üzerine yağlıboya, 60 x 50 cm.

ALİ ELMACI (Sinop, 1976)
Mimar Sinan Güzel Sanatlar Fakültesi, Resim Bölümü’nden mezun olan sanatçı 2011 yılında “Miras Babadan Oğula Geçer”, 2012’de “Ateşinle Koru Beni” ve 2014’te “Onu Öldür Beni Güldür” başlıklı kişisel sergileriyle x-ist’te sanatseverlerle buluştu. Elmacı, 2007 yılından bu yana birçok karma sergiye katıldı. Serginin küratörlüğünü de üstlendiği “Bu Benim de Aklıma Gelmişti” (KargArt, 2015)’in yanı sıra “İşgale Karşı Sanat” (Karşı Sanat Çalışmaları, 2007), “My Name is Casper” (Eski Sümerbank Binası, 2009), “Genç Ustalar, Usta Gençler” (MKM, 2010), “x-tension” (Office 4200, Bursa, 2015) ve “Bir Endülüs Köpeği üzerine çeşitlemeler” (x-ist, 2015) adlı sergilerde yer aldı. Elmacı’nın katıldığı fuarlar arasında Contemporary İstanbul’10, 11, 12, 13, 14 & 15 (İstanbul), ArtInternational 15 (İstanbul), Art Beat 2011 (İstanbul), Art Dubai 2012, SCOPE Basel 2012 ve Art14 London bulunmaktadır.

ANSEN (Kayseri, 1978)
Mimar Sinan Güzel Sanatlar Fakültesi, Resim Bölümü mezunu sanatçı x-ist’te, “x-ist-ence” (2004), “Direniş” (2006), “Tehdit” (2008), “İz” (2009), “Malevolence” (2011), “Alliance” (2013) ve “No(ir)land” (2015) başlıklı kişisel sergilerini gerçekleştirdi. Yapıtları Sotheby’s 2009, 2010, 2011, 2012 ve Christie’s Dubai 2011, 2012 Türk Çağdaş Sanatı Müzayedelerinde yer aldı. 2005 yılından itibaren katıldığı yurtiçi ve yurtdışı karma sergiler arasında “Genç Açılım” (Pera Müzesi, İstanbul, 2005), “Yeninin Geleneği: Çağdaş Asya Sanatının Yeni Yüzleri” (Sakshi Galeri, Tayvan, 2009), “Türk Çağdaş Fotoğrafı Üzerine Subjektif Bir Panorama” (Maison des Métallos, Paris, 2009), “Confessions of Dangerous Minds” (Saatchi Galeri, İngiltere, 2011), “Samawi Koleksiyonu II Sergisi” (Ayyam Galeri, Dubai, 2012), “Özerk ve Çok Güzel” (Akbank Sanat, İstanbul, 2014), “Formsuz” (Santral İstanbul, 2014),  “Genç Koleksiyonerler Sergisi” (Elgiz Çağdaş Sanat Müzesi, İstanbul, 2014) ve “x-tension” (Office 4200, Bursa, 2015) bulunmaktadır.
Sanatçı ayrıca, Contemporary İstanbul’06, 07, 08, 09, 10, 11, 12, 13, 14 & 15, Art Fair Cologne’06 (Almanya, 2006), CIGE’08 – Çin Uluslararası Galeri Fuarı (Pekin, Çin, 2008), ShContemporary’09 (Şanghay Asya Pasifik Güncel Sanat Fuarı), SCOPE New York 2010, ArtRT HK’10 (Hong Kong Uluslararası Sanat Fuarı), SCOPE Basel 2010, Art Beat 2011 (İstanbul), Art Dubai 2011 & 2012, Art14London ve ArtInternational 2013, 2014 & 2015 (İstanbul) fuarlarında yer aldı. Ansen ilk baskısı 2010 yılında gerçekleşen “Unleashed: Contemporary Art from Turkey” adlı kitapta yer aldı.

BURCU PERÇİN (Ankara, 1979)
Perçin, 2002 yılında Mimar Sinan Üniversitesi resim bölümünden mezun oldu. 2005 ve 2006 yıllarında Pi Artworks’te gerçekleştirdiği kişisel sergilerinin ardından, “İşlev” (C.A.M. Galeri, 2008), “Foto-Kolaj” (C.A.M. Galeri, 2009), “Kayıp Mekan” (Galeri Nev, Ankara, 2010), “Yer Yok” (Operation Room, İstanbul, 2010), “Duvar İktidarı” (art ON, 2012), “Gizli Saklı” (Galeri Nev, Ankara, 2012), “Dağların Sahibi Yoktur” (art ON, 2014) adlı solo sergileriyle izleyiciyle buluştu. Sanatçının katıldığı grup sergileri arasında “Genç Açılım” (Pera Müzesi, 2005), “Natur-mort” (Galerist, 2006), “DeforNation”, (Pi Artworks, 2006), “Sisyphos”, (C.A.M. Galeri, 2008), “Istanbul Now” (Lukasfeichtner Galeri, Viyana, 2007), “Istanbul Art Affairs” (C.A.M. Galeri-Gallery Hübner/Frankfurt, 2008), “Ego Kırılmaları 3” (C.A.M. Galeri, 2009), “Kayıp Gerçekliğin İzinde” (Galeri Nev, Ankara, 2009), “+Sonsuz” (Cer Modern, Ankara, 2010), “Doğa cennetse, kent cehennemdir” (Cer Modern, Ankara, 2011), “Karşılaşmalar: Türk Çağdaş Sanatı Kore’de” (Seul, Güney Kore, 2012), “x-tension” (Office 4200, Bursa, 2015) ve “Bir Endülüs Köpeği üzerine çeşitlemeler” (x-ist, 2015) bulunmaktadır.
Perçin ayrıca, Art Fair Cologne’06 (Almanya, 2006), 'Contemporary Istanbul’06, 08, 09, 10, 11, 12, 13 & 15 (İstanbul), ArtInternational 2015 (İstanbul), SCOPE Basel 2011 & 2012 ve Art Karlsruhe 2011 fuarlarına katıldı.

CEREN OYKUT (İstanbul, 1978)
2002 yılında Mimar Sinan Üniversitesi, Güzel Sanatlar Fakültesi, Resim Bölümü’nden mezun olan Ceren Oykut, 2003 yılında ilk kişisel sergisini, “Desen Sergisi”, Kultur Köln 30, Almanya’da açtıktan sonra sırasıyla “Ütopya” (Karaburun Festivali, İzmir, 2005), “Şehir Konservesi” (Under Construction Contemporary Art Space, İstanbul, 2006), “Şehir Konservesi” (Under Construction Contemporary Art Space - Kuştepe Şubesi, İstanbul, 2006), “Müzikal Desenler” (Karaburun Festivali, İzmir, 2006), “Kayıp Pasaport” (Kibla, Maribor, Slovenya, 2008), “Orijinal / Altyazısız” (artSümer, İstanbul, 2010), “Mayom İçimde” (artSümer, İstanbul, 2011) , “Hayal Meyal” (x-ist, 2013) ve Tarlada Yüzenler (x-ist, 2015) adlı kişisel sergilerini gerçekleştirdi.
Sanatçı “Postcards from Stockholm / Istanbul” (Botkyrka Konsthall, Stokholm, 2006), “Hafriyat Grup Sergisi” (Hafriyat Karaköy, 2007), “Save As… Contemporary Art From Turkey” (Triennale Bovisa, Milano, 2008), “İz Sürmek” (Kasa Galeri, İstanbul, 2009), “I Dream But…” (Maison Folie Moulins de Lille, France, 2009), “Istanbul Traverseé” (Palais Des Beaux Arts De Lille, Fransa, 2009), “İade-i Ziyaret” (DEPO, İstanbul, 2009) ve “Yolculuklar: Günümüzün Türkiye’sinde Gezintiye Çıkmak” (Espace Culturel Louis Vuitton, Paris, 2012), “The Feeling of Happiness” (Homa Art Gallery, Tahran, 2014), “Bu Evrene Ek Bir Evren” (x-ist, 2014), Malzemenin Doğası  #1 (Polistar, İstanbul, 2014), “The Jerusalem Show VII” (Kudüs, 2014),  “uyuma, dayan” (DEPO, İstanbul, 2015), “Çizgi” (Art Rooms at the House, Girne, 2015) ve “Bir Endülüs Köpeği üzerine çeşitlemeler” (x-ist, 2015) dahil birçok ulusal ve uluslararası sergide yer aldı.
2007 yılında 10. İstanbul Bienali (“2+1”, santralistanbul), 2009 yılında Lyon Bienali (“La Spectacle du Quotidien”, Musee d’Art Contemporain de Lyon, Fransa)’da yer alan sanatçı aynı yıl “I Dream But…” ve “İstanbul Traverseé” sergileri için Lille 3000’in davetiyle Fransa’da misafir sanatçı programına katıldı. Contemporary İstanbul 12, 13, 14 & 15, Scope Basel 12, Arco Madrid 2013, Art Basel Hong Kong 13, Art14 London, ve Artissima 2013 (İtalya), ArtInternational 2014 (İstanbul) fuarlarında eserlerini sergiledi. Oykut, Radikal kitap eki, Bant Dergisi gibi çeşitli periyodik yayınlara da katkıda bulunmaktadır. Ceren Oykut ilk baskısı 2010 yılında gerçekleşen “Unleashed: Contemporary Art from Turkey” adlı kitapta yer alır. 11 Aralık 2015 – 30 Nisan 2016 tarihleri arasında Roma, MAXXI Müzesi’nde küratörlüğünü Hou Hanru’nun, Ceren Erdem, Elena Motisi ve Donatella Saroli’nin birlikte yaptığı “Istanbul : Passion, Joy, Fury” karma sergisine katıldı.

Ekin Saçlıoğlu.
EKİN SAÇLIOĞLU (İzmir, 1979)
Mimar Sinan Üniversitesi Resim Bölümü’ndeki lisans eğitiminden sonra yine aynı üniversitede yüksek lisansını 2005 yılında tamamlayan Saçlıoğlu, Yıldız Teknik Üniversitesi Sanat ve Tasarım Fakültesi’nde sanatta yeterlilik programına devam etmektedir. Sanatçının ilk kişisel sergisi 2004 yılında Bir Kültür ve Sanat Merkezi’nde gerçekleşti. “Biraz Daha Yakından” (2005), “Hikayeci Bellek” (2007), “Tavşan Uykusu” (2009), “Şoktayım Ama Şaşırmadım” (2011), “Çukur” (2012) ve “Seç – Sakla” (2015) başlıklı kişisel sergileriyle x-ist’te izleyicilerle buluştu. Yapıtları Avusturya, Almanya, Hollanda, İsveç ve Yunanistan’daki çeşitli karma sergilerde yer alan sanatçı, “Genç Açılım” (Pera Müzesi, İstanbul, 2005), “Made in Turkey” (Frankfurt, 2008), “450 Milyon Yıl Arkadaşlık” (Hafriyat, Karaköy, 2009), “Kaotik Metamorfoz” (Proje 4L / Elgiz Çağdaş Sanat Müzesi, 2010), “Bu Evrene Ek Bir Evren” (x-ist, 2014), “Hayal ve Hakikat” (İstanbul Modern, 2011) ve “uyuma, dayan” (DEPO, İstanbul, 2015)  grup sergilerinde yer aldı.
Saçlıoğlu, Contemporary İstanbul’06, 07, 08, 09, 10, 11, 12, 13, 14 & 15, Art Asia Miami 2008, St-art 2009 (14. Avrupa Çağdaş Sanat Fuarı, Strasbourg, Fransa), Viyana Sanat Fuarı 2011, SCOPE Basel 2011, Art Dubai 2012, VIP Art Fair 2012, Art HK’12 (Hong Kong Uluslararası Sanat Fuarı, 2012) ve ArtInternational 2014 (İstanbul) gibi fuarlara katıldı. Sanatçının eserleri ayrıca 2010 yılında Sotheby’s Türk Çağdaş Sanatı Müzayedesi’nde yer aldı.

BİLGİ İÇİN
info@artxist.com
Abdi İpekçi Caddesi Kaşıkçıoğlu Apt. No:42  D:2  34365 Nişantaşı İstanbul

T. +90 212 291 77 84  

7 Şubat 2016 Pazar

PHOTOGRAPHS FROM THE ÖMER KOÇ COLLECTION FEATURED AT THE AGA KHAN MUSEUM

Old Galata Bridge, from the “Die neue Brücke über das Goldene Horn zwischen Istanbul und Galata” album, 1912, Ömer M. Koç Private Collection.
Istanbul has been a major cultural and financial hub for centuries. As the capital city of the Ottoman Empire, it took the names Byzantium, Constantinople, and finally Kostantiniyye or Istanbul. This magnificent city has been witness to the rise and fall of many empires, the migration of peoples, and astonishing urban growth.
The Aga Khan Museum in Toronto, Canada presents the storied city of Istanbul through the lens of past and present. A City Transformed: Images of Istanbul Then and Now (running February 6 to June 26) features historical images from the Ömer M. Koç Collection and contemporary images by acclaimed Turkish photographer Murat Germen.  The exhibition is co-curated by Dr. Filiz Çakır Phillip (Aga Khan Museum) and Bahattin Öztuncay (Ömer M. Koç Collection).

BY ÜMMÜHAN KAZANÇ         
           
A CITY TRANSFORMED: IMAGES OF ISTANBUL THEN AND NOW
We asked Aga Khan Museum curator Dr. Filiz Çakır Phillip how the exhibition was born and the process behind it.
           
Filiz Çakır Phillip, how did the idea for A City Transformed: Images of Istanbul Then and Now come about? What kind of collaboration did you bring to life with Mr. Ömer Koç and Mr. Bahattin Öztuncay?
We began preparations for the exhibition in the summer of 2013. We went to Istanbul in the winter of 2014 to meet with Mr. Öztuncay and look at the James Robertson exhibition that he had curated. We studied the Ömer Koç Collection and provided pre-assessment. We began the process by finding answers to questions such as “Who should be on the exhibition’s scientific committee?” It has been fascinating to work with Mr. Öztuncay. He is an expert on the topics of photography and Ottoman photography, and he won’t hesitate to share his deep knowledge of them.

           
Newly built Galata Bridge, from the “Die neue Brücke über das Goldene Horn zwischen Istanbul und Galata” album, 1912, Ömer M. Koç Private Collection.
How were the artworks chosen, and how many works are featured?
We selected the artworks with Mr. Öztuncay based on topics that were important to us. There has been a lot of interest from the people of Toronto towards this exhibition since I first started working on it. They said they have been to Istanbul before or that they want to go and see it. Because of that, I decided a general approach would cater to everyone best. We agreed on showcasing the city’s architectural texture with the best samples that would include the most important centres while keeping Byzantine and Ottoman structures in mind. Mr. Öztuncay contributed to the exhibition with Istanbul’s most prominent photographers. This is the reason why the exhibition offers such a small collection of works by anonymous photographers. Almost all of them are by important names such as James Robertson, Pascal Sébah, Berggren or Frères. Alongside six panoramas, five albums and over 50 individual photographs, we are also showcasing 21 contemporary works and animation by Murat Germen. The scientific committee for the exhibition include Prof. Gülru Necipoğlu and Prof. Sibel Bozdoğan. They are both prominent and knowledgeable names on the topic of Istanbul. They provide deep knowledge on Istanbul and its architecture. The selection of artworks based on their contribution and evaluation means a lot to us.
           
What are some of the works that set themselves apart with their quality and story?
The “Palais Imperiaux” album by Abdullah Frères from 1891 and the “Souvenir de Constantinople” album by Photoglob Zürich from 1890 are incredibly important. The first one focuses on Ottoman palaces and the works inside them as well as the architectural texture of the city, while the latter focuses on Istanbul’s architecture, mosques, public places and its people — as well as photographs that were coloured later that, in my opinion, accurately portray Istanbul’s melancholy feeling. Incredibly captivating. Alongside original albums, we also have digital albums in this exhibition, meaning we offer the multimedia technology that allows one to turn the pages and view an album in its entirety. The panoramas of Istanbul are another important aspect for us. Istanbul is a single city built on two separate continents. The people of Istanbul travel between Asia and Europe on a daily basis. Bringing this rare phenomenon alive through the point of view of 19th-century photographers and Murat Germen’s commentary made us incredibly excited. You can see Istanbul’s transformation more clearly when you analyze them alongside Murat Germen’s current-day panoramas. Apart from those, studying James Robertson’s photographs with Mr. Öztuncay was very enjoyable and educational. For example, the way that James Robertson wanted to use human figures in his photographs to show scale is a new frame of thought for photography. James Robertson’s assistant Felice Beato was also his brother-in-law, and he is one of the people posing at the forefront of a lot of James Robertson photos. Another prominent photographer of the era is Vassilaki Kargopoulu, and I learned a lot about his life while selecting from his works. I often wished the selection process would never end; it was very productive.
           
Will the Ottoman and Turkish works from Aga Khan Museum’s Permanent Collection be accompanying this exhibition or will it only comprise of the photographs and albums?
The Aga Khan Museum collection is always on display. We didn’t feel the need to do an addition to the exhibition. Our priority is to build a bridge over cultures through art and Istanbul has already been doing that for centuries while serving as a big cosmopolitan city. Combining all these elements under one roof and sharing it with the international audience of Toronto is extremely important to us.

           
Murat Germen, “Bridge,” 2015, (© Murat Germen).
How did the idea for Murat Germen to prepare a series specifically for this exhibition come about?
Mr. Öztuncay suggested it. After we looked at Murat Germen’s current exhibitions in Istanbul we got in touch with him. In the winter of 2015 he came to Toronto to see our Museum and the exhibition space. Before he left, he took a panoramic shot of Toronto. The entire Museum staff was so honoured that we decided to include this project in the exhibition and it will be showcased in the tunnel that goes all the way from the Museum’s parking lot to the entrance of the Museum.
           

19TH-CENTURY ISTANBUL THROUGH PHOTOGRAPHS
The photographs of Ömer Koç, one of Turkey’s most prominent collectors, have never before been exhibited in North America.  Bahattin Öztuncay, one of the only notable experts on Ottoman photography, can be credited for eye-opening research on James Robertson and Vassilaki Kargopoulo alongside several books about 19th-century Ottoman photography. We spoke to Bahattin Öztuncay about the details behind Ömer Koç’s 19th-century Istanbul photographs collection.

           
Bahattin Öztuncay, what can you tell us about the significance of Ömer Koç’s 19th- century Istanbul photographs collection? How many works does the collection consist of? Are there only 19th-century photographs or does it include photographs from other eras?
The Ottoman Empire’s capital city and other central areas that fall within the borders in the 19th century carry qualities that are unmatched in photography history. Notable names that are at the forefront of global photography history have documented the architectural structures, archaeological works and daily life from Athens to Alexandria, from Cairo to the Luxor ruins, and from Jerusalem to Damascus. They have done this since the early stages of the invention of photography and they have produced incredibly important art works. Most of these photographers have visited Istanbul during their travels. Consequently, if we only look at 19th-century travel photography, Istanbul has no significant privilege over other East Mediterranean metropolitan cities. However, almost none of these other cities have produced artists of the same calibre as Viçen Abdullah, Vassilaki Kargopulo, Pascal Sébah or Boğos Tarkulyan.

           
The Golden Horn and the Süleymaniye Mosque, coloured print from the “Constantinople” album with Sultan Abdülhamid II’s tuğra, Photoglob Zürich, approx. 1890,
Ömer M. Koç Private Collection.
For non-Ottoman citizens like James Robertson and Ernest de Caranza to have started photography here and have operated studios that function in a localized setting reinforces the international significance of Istanbul’s place within this form of art. Istanbul has served as a centre of education and business for photographers all over the world. Well-known photographers like Carlo Naya, noted for his famous Venice series; Felice Beato, who has made his mark on Japanese photography history; his brother Antonio Beato, known for his Egypt photography; Beirut-born photographer Tancrede Dumas; Paul Vuccino, made famous in Bombay, and even Yesayi Garabedyan, who opened his first local photography studio in Jerusalem, have all studied or worked in Istanbul for many years.

           
Guillaume Berggren, “Istanbul’s Wooden Houses,”
approx. 1885, Ömer M. Koç Private Collection.
As someone with an unmatched accumulation of Ottoman history, geography and especially books, images, and visual and written documents about Istanbul, Ömer Koç’s photograph collection reflects in detail the level that this form of art has reached in our country. Enriched by long years of work and excitement as well as purchases from national and international auctions, private collections and professional merchants, the collection is unmatched in terms of the subjects it encompasses, the variety of the artists, and the quantity of the works. The collection is also unique due to its display of works that showcase every stage of photography techniques from the earliest eras.
           
This archive, which includes approximately 250 albums and over 15,000 photographs of the most central areas of population in Istanbul, the Ottoman Empire and the Middle East, is unmatched in history due to its artistic and documental significance. What makes collecting early photography more challenging and perhaps more exciting than print or similar published works collecting is the fact that many works found are the earliest works known or the only ones of their kind. Another fact that underlines the value of the Ömer Koç photography collection is the lack of a comprehensive archive on the “golden age” of years (1839 – 1876) under Sultan Abdülmecid and Sultan Abdülaziz’s rule, when photography was invented. The collection not only showcases 19th-century photography, but also includes important albums of photographs from the early 20th century, World War I, the Turkish War of Liberation, and the Republic’s early years.

           
James Robertson, “The Blue Mosque and Hippodrome,” 1854, salt paper print,
Ömer M. Koç Private Collection.


So the collection has albums alongside individual photographs? What can you tell us about these albums?
The Ömer Koç collection is comprised of albums which include outdoor works that documented the architectural and archaeological works of Istanbul and other central areas of the Empire; as well as studio portraits of important figures, government officers and noble members and the daily life, street vendors, local characters and clothing of the era. Another remarkable aspect of the collection is the photo albums that contain panoramic shots of Istanbul. The city of Istanbul holds a privileged spot amongst all metropolitan cities around the world for being able to provide panoramic shots.

Both the Galata and the Beyazit towers as well as the hills on the Asian and European shores of the Istanbul Bosphorus offer wide angle, detailed views of the natural side of the city alongside views of architectural works and habitation. These panorama albums containing shots by the Abdullah Brothers, Vassilaki Kargopulo, Pascal Sébah, Guillaume Berggren and the Gülmez Brothers; were compiled by palace bookbinder Auguste Tarnawski and his colleagues George Christodoulos and Emmanual Horn to be sold in decorative print. The albums showcase the nature, architecture and habitation in 19th- century Istanbul and the transformation of such concepts in the following years. An important part of the collection is the extremely rare photo albums from the early 1850s.
           
Robertson’s album of the first photographs of Istanbul, which we have a copy of in our collection, is a testament of the international attention that these early studies have received. According to records from the British Monarchy’s Treasurer’s Office, the photographs of Robertson’s Istanbul series were the first photographs purchased by Prince Albert of England in November of 1853 for the Royal Family’s collection. This further shows the attention and acclaim that Robertson’s Istanbul studies have received.

           
“Water-pipe smokers,” coloured print from the “Constantinople” album with Sultan Abdülhamid II’s tuğra, Photoglob Zürich, approx. 1890, Ömer M. Koç Private Collection.
8.Guillaume Berggren, “Istanbul’s Wooden Houses,” approx. 1885, 
Ömer M. Koç Private Collection.

The exhibition showcases works from 1850 to 1900. Some of the photographs and albums have the sultan of the era’s calligraphic monogram on them. What kind of value does this provide to the photograph?
The Abdullah Brothers and Vassilaki Kargopoulo were promoted as the “Ottoman Palace Photographers” by Sultan Abdülaziz and Sultan Abdülhamid respectively, which paved the way for their careers. The sultan’s calligraphic monogram became a feature they proudly displayed on photo cards, album covers, newspaper and magazine ads as it also opened doors in the commercial world. All of the prestigious locals and visitors of Pera naturally inclined towards the studio that had the permission to use the sultan’s calligraphic monogram.

Another advantage of court photography was that it involved taking portrait shots of the Ottoman dynasty members and government officials as well as distribution of them alongside all the interior and exterior shooting necessary of the mansions belonging to the dynasty members. In the years that followed, especially starting from 1890s, the privilege of using the sultan’s calligraphic monogram on albums and studio cards was shifted from the court photographers to Sébah & Joaillier, the Gülmez Brothers and similar progressive studios, who in turn enjoyed the financial benefits of this honour.


Murat Germen, “From the Series Muta-morphosis, Historical Peninsula”, 2013, (© Murat Germen).
TODAY’S ISTANBUL BY MURAT GERMEN
These contemporary photographs taken by Murat Germen specifically for this exhibition are, at times, a critical response to the historic and magnificent panoramic collection of photographs by Ömer Koç. Murat Germen spoke to us about his work for the exhibition.

Murat Germen, how did you get involved with this exhibition? As I understand, you prepared new works particularly for this project.
I was offered to be a part of it by ARTER General Coordinator Bahattin Öztuncay, who I’m thankful for. He is one of the few art directors in the Istanbul culture and art world who support and endorse me.
After that, we met the Aga Khan Museum curator Dr. Filiz Çakır Phillip. We have had an incredibly productive and smooth collaboration during this process since the beginning of 2015. The exhibition contains both new Istanbul shots from the Muta-morphosis series and documentary-style aerial panoramic shots of Istanbul’s recent developmental areas that I shot with a drone. These works will be presented to an audience for the first time in this exhibition, and I will be seeing them printed for the first time. Alongside the printed works, there will be enormous animated image projections of my work on the walls of the space called the “Tunnel” going from the parking lot to the entrance of the museum.


Murat Germen, “From the Series Muta-morphosis”, Istanbul, 2010, (© Murat Germen).
You have been emphasizing the transformative image of Istanbul with your “Muta-morphosis” series for a while now. How did you feel when you looked at the photographs in the exhibition from the 19th century?
I felt that Istanbul was a more easy-going, wilful, peaceful and integrated place back then. With my new shots I wanted to showcase the visual portrayal of Istanbul’s current state of unrest, arrogance and division. I observe the oppressive administrative mentality that has taken over the country; and that it stems from intending to pit the public and the individuals against each other. I think that the same political attitude that claims to implement urban transformation through architectural structures has actually been implementing the division of its people to make us forget our common grounds. The drone shots were specifically taken to put this idea across.
           
Did you base your studies on the 19th-century photographs as reference? How did you decide to observe Istanbul based on these references?
Two of the most riveting shots from the historic Istanbul photographs selected by Bahattin Öztuncay from the Ömer M. Koç collection are the panoramas of the Galata Tower and the Beyazit Tower taken by Sébah & Joaillier around 1890-1895. As far as references, these were the only shots I presented contemporary panoramic images of. Apart from those, I didn’t want to produce comparative works that offered the same point of view because I wanted to get across the message that Istanbul is headed in a scary direction. Some of the locations I visited to take contemporary counterparts of were so altered, lost or destroyed that the comparison simply wasn’t there to reference to.

NOTE: Translated by Maya Akbay from the original Turkish. Article was published in the February edition of İstanbul Art News Magazine) 


Murat Germen, “Ataköy, From the Series Muta-morphosis”, Istanbul, 2012, (© Murat Germen).

ÖMER KOÇ KOLEKSİYONU’NDAN FOTOĞRAFLAR AĞA HAN MÜZESİ’NDE
Ömer Koç Koleksiyonu’ndan 19. Yüzyıl İstanbul Fotoğraflarının yanı sıra fotoğraf sanatçısı Murat Germen’in günümüz İstanbul imgelerinden oluşan, “A City Transformed: Images of Istanbul Then and Now (Değişen Bir Şehir: İstanbul İmgeleri, Geçmişte ve Şimdi)” konulu sergi 6 Şubat – 26 Haziran 2016 tarihleri arasında Kanada, Toronto’da bulunan Ağa Han Müzesi’nde izlenebilir.

ÜMMÜHAN KAZANÇ

“Değişen Bir Şehir: İstanbul İmgeleri, Geçmişte ve Şimdi” sergisi, Ağa Han Müzesi ve Ömer Koç Koleksiyonu işbirliği ile Dr. Filiz Çakır Phillip (Ağa Han Müzesi) ve Bahattin Öztuncay’ın  (Ömer M. Koç Koleksiyonu) eş küratörlüğünde düzenleniyor.
Türkiye’nin en büyük ve en hareketli metropollerinden İstanbul, yüzyıllar boyunca başlıca kültürel ve ekonomik merkezlerden biri oldu. İlk olarak Bizans, sonra Constantinople ve en son da Kostantiniyye veya İstanbul ismiyle Osmanlı İmparatorluğu’nun başkenti oldu. Bu muhteşem şehir, birbirini takip eden imparatorluklara, insanların göçüne ve şaşırtıcı kentsel büyümeye tanıklık etti.
“Değişen Bir Şehir: İstanbul İmgeleri, Geçmişte ve Şimdi” sergisi, geçmişi bir yüzyıldan daha eskiye uzanan görüntüler aracılığıyla İstanbul’un farklı yüzlerini ve katmanlarını belgeliyor. 1850-1900 dönemime ait fotoğraflar, yerel ve seyyah fotoğrafçıların, albümleri ve panoramalarında Osmanlı Sultanının resmi tuğrasının yer alması için adeta yarıştığı bir dönemdir. Şehrin en son görüntüleri ise, bugüne yani kendi zamanımıza ait: Çağdaş fotoğraf sanatçısı Murat Germen’in baş döndürücü fotoğraf ve projeksiyonları. Her iki bakış açısını sunan görüntüler, İstanbul’un mevcut kentsel dönüşümünü şaşırtıcı bir şekilde açığa çıkarıyor. Sergi aynı zamanda, Ağa Han Müzesi’nin kalıcı koleksiyonuna ait Türk eserlerle de büyüleyici bir ilişki sunarken, bu muhteşem kentin günümüz sanatçıları üzerindeki devam eden etkisini de gözler önüne seriyor.

“DEĞİŞEN BİR ŞEHİR: İSTANBUL İMGELERİ, GEÇMİŞTE VE ŞİMDİ”
Sergi fikrinin nasıl doğduğunu ve süreçlerini Ağa Han Müzesi küratörü Dr. Filiz Çakır Phillip’e sorduk.

Sayın Filiz Çakır Phillip, “Değişen Bir Şehir: İstanbul İmgeleri, Geçmişte ve Şimdi” sergisini düzenleme fikri nasıl ortaya çıktı? Sayın Ömer Koç ve Bahattin Öztuncay ile nasıl bir işbirliği gerçekleştirdiniz?
Serginin hazırlıklarına 2013 yılının yaz aylarında başladık. 2014 kış aylarında İstanbul’a gidip, Koç Üniversitesi Anadolu Medeniyetleri Araştırmaları Merkezi’nde, Bahattin Öztuncay’ın hazırladığı James Robertson sergisini gezip, Bahattin Bey ile görüşmelere başladık. Ömer Koç Koleksiyonunu inceleyip, ön değerlendirmelerde bulunduk. Serginin bilimsel kurulunda kimlerin olması gerektiği gibi sorulara cevap bulmakla başladık işe. Bahattin Bey ile çalışmak müthiş etkileyici. Fotoğrafçılık ve Osmanlı’da fotoğrafçılık konularında çok derin bilgilere sahip ve paylaşmaktan çekinmeyen bir uzman.

Eserler nasıl seçildi, kaç adet eser var?
Eserleri Bahattin Bey ile birlikte, bizim için önemli konulardan yola çıkarak seçtik. Bu sergi projesi, üzerinde çalışmaya başladığımdan itibaren Toronto halkından büyük ilgi gördü. İstanbul’u gidip gördüklerini ya da görmek istediklerini söylediler. Bu nedenle genel bir yaklaşımın herkes açısından iyi olacağı kanaatine vardım. En önemli merkezleri kapsayacak şekilde, şehrin mimari dokusunu en güzel örnekleriyle, Bizans ve Osmanlı yapılarını da göz önüne alarak sergileme kararı aldık. Bahattin Bey de İstanbul ve İstanbul’un en önemli fotoğrafçılarından yola çıkarak elemelerde bulundu. Bu nedenle sergide anonim fotoğrafçıların eserleri çok az. Hepsi neredeyse James Robertson, Pascal Sebah, Bergreen ya da Freres gibi önemli isimlere ait. Altı adet panorama, beş adet albüm ve elliden fazla tekil fotoğrafın yanı sıra Murat Germen’e ait yirmi bir yeni eser ve animasyon sergileniyor. Serginin bilimsel kurulunda Prof. Gülru Necipoğlu ve Prof. Sibel Bozdoğan yer alıyor. Her ikisi de İstanbul konusunda güçlü ve donanımlı isimler. İstanbul ve mimarisi üzerine çok derin tecrübelere sahipler. Onların yorumlarıyla eser seçimi ve değerlendirmesi ayrı bir değere sahip bizim için.

Sergide özellikleri ve hikayesi açısından öne çıkan eserler hangileri?
Abdullah Freres’in hazırladığı ve 1891 tarihli “Palais Imperiaux” ve Photoglob Zurich tarafından 1890 yılında hazırlanan “Souvenir de Constantiople” albümleri çok önemliler.  Birinci albüm Osmanlı Sarayları ve saray içindeki eserlere, şehrin mimari dokusuna odaklanırken; ikinci albüm, İstanbul, mimarisi, camileri, toplu mekanlarına ve insanlarına odaklanıyor, ayrıca sonradan renklendirilmiş fotoğraflardan oluşuyor ve kanımca İstanbul’un hüznünü yakalamayı başarmış bir albüm. Çok etkileyici. Sergide orijinal albümlerin yanı sıra dijital, yani sayfa sayfa çevrilip tümünü gösterebileceğimiz multimedya tekniklerinden de yararlandık. İstanbul panoramaları ikinci önemli bir konu bizim açımızdan. İki kıta üzerine kurulmuş tek şehir İstanbul. İstanbul halkı her gün Asya ve Avrupa arasında gidip geliyor. Bu tür ender olguları 19. Yüzyıl fotoğrafçılarının bakış açısı ve Murat Germen’in yorumlarıyla bir araya getirme fikri bizi çok heyecanlandırdı. Murat Germen’in güncel panoramalarıyla yan yana geldiklerinde İstanbul’un nasıl bir değişime uğradığını daha net görebiliyorsunuz.
Bunun dışında James Robertson fotoğraflarına Bahattin Bey ile birlikte bakmak çok keyif verici ve öğreticiydi. Örneğin James Robertson’un fotoğraflarında insanları ölçek olarak kullanmak istemesi, fotoğrafçılık açısından yeni bir düşünce. James Robertson’un asistanı Felice Beato, aynı zamanda kayınbiraderiydi ve birçok James Robertson fotoğrafında ön safhada poz veren kişiler arasında yer alıyor. Dönemin bir diğer önemli fotoğrafçılardan Vasilaki Kargopoulu’nun eserlerinden seçim yaparken onun yaşamı hakkında birçok bilgi edindim. Bu seçme dönemi hiç bitmesin dediğim zamanlar oldu, çok verimliydi.

Ağa Han Müzesi’nin daimi koleksiyonunda bulunan diğer Osmanlı ve Türk Sanatı eserleri de bu sergiye eşlik edecek mi yoksa sadece fotoğraf ve albümler mi sergilenecek?
Ağa Han Müzesi koleksiyonu zaten sürekli teşhirde. Sergiye ayrı bir ekleme yapma gereği duymadık. Bizim için önemli olan sanat üzerinden kültürlerarası köprü oluşturmak ve İstanbul zaten bunu yüzyıllardır yapıyor ve çok kozmopolit bir şehir. Aynı çatı altında bu değerleri bir araya getirmek ve Toronto’daki uluslararası müzeyi gezecek misafirlerle paylaşmak çok önemli.

Murat Germen’in bu sergi için özel bir seri hazırlaması fikri nasıl doğdu?
Bahattin Bey önerdi. İstanbul’dayken Murat Germen’in güncel sergilerini gezdikten sonra kendisiyle bağlantıya geçtik. 2015 kış aylarında Toronto’ya gelip müzemizi ve sergi alanını gezdi. Dönmeden önce Toronto’nun bir panoramasını çekti. Bütün müze çalışanları o kadar gururlandılar ki bu çalışmayı sergiye dahil etmeye karar verdik ve Müzenin park yerinden müze giriş kısmında bulunan tünelde sergilenecek.


FOTOĞRAFLARLA 19. YÜZYIL İSTANBUL’U
Türkiye’nin en önemli koleksiyonerlerinden Ömer Koç’un fotoğraf koleksiyonundan bir seçkiyi Kuzey Amerikalı izleyicilerle ilk kez paylaşıyor olması oldukça önemli. Osmanlı Fotoğrafçılığı konusunda dünyanın sayılı uzmanları arasında yer alan Bahattin Öztuncay’ın James Robertson ve Vasilaki Kargopoulo hakkındaki ufuk açan çalışmalarının yanı sıra 19. Yüzyıl Osmanlı fotoğrafçılığı konusunda birçok kitabı bulunuyor. Bahattin Öztuncay ile Ömer Koç’un 19. Yüzyıl İstanbul Fotoğrafları koleksiyonunun detaylarını konuştuk.

Sayın Bahattin Öztuncay, Sayın Ömer Koç’un 19. Yüzyıl’ın Fotoğrafları koleksiyonunun önemi konusunda neler söyleyebilirsiniz? Koleksiyonda kaç adet eser bulunuyor? Sadece 19. Yüzyıl fotoğraflarından mı oluşuyor yoksa başka döneme ait fotoğraflar da var mı?
Osmanlı İmparatorluğu’nun başkenti ve 19. Yüzyılda sınırları içinde kalan diğer merkezleri, fotoğraf tarihi açısından eşsiz özellikler taşımaktadır. Dünya fotoğraf tarihinin önde gelen isimleri, fotoğrafın bulunuşunun en erken dönemlerinden başlayarak Atina’dan İskenderiye’ye, Kahire’den Luksor harabelerine, Kudüs’ten Şam’a kadar bu yörelerdeki mimari yapıları, arkeolojik eserleri ve günlük yaşamı belgeleyen çekimler yapmışlar ve birbirinden önemli eserler meydana getirmişlerdir. Bu fotoğrafçıların önemli bir bölümü, seyahatleri sırasında İstanbul’a da uğramışlardır. Dolayısıyla, sadece 19. Yüzyıl seyahat fotoğrafçılığı göz önüne alındığında İstanbul’un, belirtilen diğer Doğu Akdeniz metropolleri arasında önemli bir ayrıcalığı yoktur. Ancak bu şehirlerin hemen hemen hiç birisinden bir Viçen Abdullah, Vasilaki Kargopulo, Paskal Sebah veya Boğos Tarkulyan ayarında yerli sanatçı yetişmemiştir. Osmanlı tebaasından olmayan James Robertson’ın ve Ernest de Caranza’nın da fotoğrafçılığa burada başlamış ve yerleşik düzende faaliyet gösteren stüdyolar çalıştırmış olmaları, İstanbul’un bu sanat dalındaki uluslararası önemini daha da pekiştirmektedir. İstanbul, aynı zamanda dünyanın dört bir tarafına dağılan birçok ünlü fotoğrafçı için de bir eğitim ve faaliyet merkezi olmuştur. Venedik serileriyle tarihe geçen Carlo Naya, Japonya fotoğraf tarihinde çok önemli izler bırakmış olan Felice Beato, Mısır fotoğraflarıyla ünlü, kardeşi Antonio Beato, Beyrutlu fotoğrafçı Tancrede Dumas, Bombay’da isim yapan Paul Vuccino ve hatta Kudüs’te ilk yerleşik fotoğraf stüdyosunu açan Yesayi Garabedyan, İstanbul’da uzun süreler çalışmış veya eğitim almış fotoğrafçılardır.
Osmanlı tarihi ve coğrafyası ve ağırlıklı olarak İstanbul konulu kitaplar, resimler, görsel ve yazılı dokümanlar üzerine eşsiz bir birikime sahip bulunan Ömer Koç’un fotoğraf koleksiyonunda bulunan eserler de bu sanat dalının bölgemizde erişmiş olduğu düzeyi tüm detayları ile gözler önüne serer niteliktedir. Uzun yılların çabası ve heyecanı ile yurt içi ve yurt dışındaki müzayedelerden, özel koleksiyon sahiplerinden ve profesyonel tüccarlardan yapılan alımlarla zenginleştirilmiş bu koleksiyon, hem içerdiği konuların ve fotoğraf sanatçılarının çeşitliliği ve çalışmalarının sayısal toplamları itibarıyla hem de fotoğraf tekniğinin en erken dönemlerden itibaren geçirmiş olduğu tüm safhaları kademe kademe ortaya koyan örnekler taşıması açısından benzersiz konumdadır.
İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu ve Ortadoğu’nun bütün önemli yerleşim merkezlerine ait yaklaşık 250 adet albüm ve 15.000’in üzerinde fotoğraf içeren ve hem sanatsal, hem de belgesel açıdan çok büyük bir önem taşıyan bu arşivin benzerinin bir daha yan yana getirilmesi imkansızdır. Erken dönem fotoğraf koleksiyonculuğunu kitap ve benzeri basılı eserler koleksiyonculuğundan daha da zor ve belki de daha da heyecanlı kılan husus, bulunan birçok eserin, bilinen ilk ve çoğu zaman da ileride de bulunabilecek tek örnekler olması gerçeğidir. Ömer Koç fotoğraf koleksiyonunun değerini vurgulaması açısından dikkat çekilmesi gereken diğer bir konu da yurt içinde ve yurt dışında başka hiçbir özel ve kurumsal yapıda Sultan Abdülmecid ve Sultan Abdülaziz dönemlerinden kalan (1839-1876) ve dolayısıyla fotoğrafın bulunuşu ve “altın yılları” olarak adlandırılan erken zaman dilimine ait bu kadar kapsamlı bir arşivin bulunmayışıdır. Koleksiyonda 19. Yüzyıl fotoğrafları yanı sıra, ayrıca 20. Yüzyılın başlarına,  I. Dünya Savaşı ve Kurtuluş Savaşı dönemlerine ve Cumhuriyet’in ilk yıllarına ait önemli seriler ve albümler halinde fotoğraflar bulunmaktadır. 

Koleksiyonda tekil fotoğrafların yanı sıra albümler de var? Bu albümler konusunda neler söyleyebilirsiniz?
Ömer Koç koleksiyonunda İstanbul’un ve İmparatorluğun diğer merkezlerinin mimari ve arkeolojik eserlerinin kayıt altına alınmasını sağlayan dış mekan çalışmaları ve hanedan üyelerinin, devlet adamlarının ve önemli şahsiyetlerin stüdyo portrelerini, günlük yaşamı, sokak satıcılarını, halk tiplerini ve kıyafetleri içeren albümler bulunmaktadır. Koleksiyonun dikkat çekici diğer bir bölümü ise, İstanbul’un panoramik görüntülerini içeren fotoğraf albümleridir. İstanbul tüm dünya metropolleri arasında panoramik görüntü elde edebilme açısından son derece ayrıcalıklı bir konuma sahiptir. Gerek Galata ve Beyazıt kuleleri, gerekse Asya ve Avrupa yakasındaki İstanbul Boğazı’na hakim tepeler, şehrin doğal görüntüsü ile birlikte, mimari eserlerini ve yerleşim birimlerini detaylı bir şekilde yansıtacak geniş açılı görüntüler elde edebilme imkânını sağlamaktadırlar. 1860’ların başından itibaren Abdullah Biraderler, Vasilaki Kargopulo, Pascal Sebah, Guillaume Berggren ve Gülmez Kardeşler tarafından yapılmış çekimleri içeren ve saray ciltçisi Auguste Tarnawski ve meslektaşları George Christodoulos ve Emmanuel Horn tarafından hazırlanmış dekoratif ciltlerde satışa sunulan bu panorama albümleri, 19. Yüzyıl İstanbul’unun doğasını, mimarî eserlerini ve yerleşim bölgelerini ve bunların ilerleyen yıllardaki değişimini gözler önüne sermektedir. Erken dönem, 1850’li yıllara ait son derece nadir fotoğraf albümleri de koleksiyonun önemli parçaları arasında bulunmaktadır. Koleksiyonumuzda bir nüshası bulunan Robertson’ın ilk İstanbul fotoğrafları albümü bu erken çalışmaların uluslararası alanda da uyandırdığı ilgiye örnek teşkil etmektedir. İngiltere Kraliyet Hazine Dairesi harcama kayıtlarına göre Robertson’ın bu İstanbul serisinin 1853 senesinin Kasım ayında Kraliyet Ailesi koleksiyonları için Prens Albert tarafından satın alınan ilk fotoğraflar olması çok dikkat çekicidir ve Robertson’un İstanbul çalışmalarının uyandırmış olduğu ilgiyi bir defa daha ortaya koymaktadır.

Sergide 1850–1900 dönemine ait eserler yer alıyor. Bazı fotoğraf ve albümlerde dönemin padişahının tuğrası da bulunuyor. Fotoğraflarla tuğranın bulunması fotoğrafa nasıl bir değer katıyor?
Abdullah Biraderler’in ve Vasilaki Kargopoulo’nun sırası ile Sultan Abdülaziz ve Sultan Abdülhamid tarafından resmi bir sıfatla “Osmanlı Sarayı Fotoğrafçıları” olarak atanmış olmaları, kendilerine büyük bir ufuk açmıştı. Fotoğraf kartları üzerinde, albüm kapaklarında, gazete ve dergi ilanlarında gururla sergilemeye başladıkları padişah tuğrası, ticari anlamda da adeta bir sihirli anahtar niteliğindeydi. Beyoğlu’nun yerli, yabancı bütün ileri gelenleri portre çekimleri için doğal olarak sultanın tuğrasını kullanma izni olan stüdyoyu tercih ediyorlardı. Saray fotoğrafçılığının pratikteki diğer bir büyük ayrıcalıklığı da Osmanlı hanedanı üyelerinin ve devlet adamlarının portre fotoğraflarının çekimi ve bu fotoğrafların dağıtımı, ayrıca hanedana ait köşk ve yalıların iç ve dış fotoğraflarının çekim işlemlerinin kendilerine verilmiş olmasıydı.  İlerleyen yıllarda,  özellikle 1890’ların başından itibaren albümlerde ve stüdyo kartlarında tuğra kullanımı Saray fotoğrafçılarının tekelinden çıkmış bulunuyor ve Saraya başvurarak alınan izinlerle Sebah & Joaillier, Gülmez Kardeşler ve benzeri ileri gelen diğer stüdyolar da bu imtiyazı ekonomik açıdan değerlendirme imkanına kavuşmuşlardı.


MURAT GERMEN’İN YORUMUYLA ŞİMDİKİ İSTANBUL
Murat Germen’in bu sergi için özel olarak çektiği fotoğraflar da, bazı noktalarda Ömer Koç’un olağanüstü tarihi panoramalar koleksiyonundaki eski fotoğraflara eleştirel bir yanıt gibi. Sergi ile ilgili çalışmalarını Murat Germen anlattı.

Sayın Murat Germen, bu sergide yer alma teklifi nasıl geldi? Bu proje için yeni çalışmalar hazırladınız sanırım.
Teklif ARTER Genel Koordinatörü Bahattin Öztuncay’dan geldi, müteşekkirim kendisine; Bahattin Bey, İstanbul kültür-sanat dünyasında beni sahiplenen az sayıda sanat yöneticisinden birisidir. Sonrasında Ağa Han Müzesi küratörlerinden Dr. Filiz Çakır Phillip ile tanıştık. 2015 başından beri yürüyen süreçte çok verimli, saygın ve pürüzsüz bir işbirliği söz konusu oldu kendisiyle. Sergide, hem Muta-morfoz serisinden yeni İstanbul işleri var hem de İstanbul’un yeni gelişim bölgelerinde drone ile çektiğim belgesel içerikli hava panoramaları var. Bu eserler ilk defa bu sergide izleyiciye sunulacaklar, ben de ilk defa basılmış hallerini göreceğim. Basılı eserlerin yanında, müzenin, bodrum katlardaki otoparkından zemine doğru çıkarken deneyimlenebilecek “Tünel” adlı ince uzun mekanında, benim eserlerimden oluşan dev ebatlarda bir hareketli görüntü projeksiyonu da yer alacak.

Siz uzun bir süredir “Muta-Morfoz” seriniz ile İstanbul’un değişen imgelerine vurgu yapıyorsunuz. Sergide yer alan 19. Yüzyıl fotoğraflarına baktığınız zaman neler hissettiniz?
İstanbul’un daha kalender, daha alçak katlı ve gönüllü, daha huzurlu, daha tümleşik bir yer olduğunu hissettim bu fotoğraflara baktığımda. Yeni ürettiğim fotoğraflar aracılığı ile İstanbul’un ne kadar huzursuz, kibirli ve bölünmüş bir şehre dönüştüğü olgusunun görsel tasvirlerini paylaşmayı amaçladım. Ülkeyi teslim almış baskıcı idari anlayışın; halkları, bireyleri çeşitli karşıt kamplara bölmek üzere yola çıktığını gözlemliyorum. Aynı siyasi tavrın, kentsel dönüşüm diye yutturulan ranta dayalı inşai eylem üzerinden; insanları birbirinden ayıran, müştereklerimizi unutturan fiziki mimari yapılanmaları amaçladığını düşünüyorum. Özellikle yeni drone fotoğrafları bu olguyu aktarmak üzere üretildi.

19. Yüzyıl fotoğraflarını referans alarak çalışmalar yaptınız mı? Bu bağlamda İstanbul’a hangi noktalardan bakmayı tercih ettiniz?

Sergide, Ömer M. Koç koleksiyonundan Bahattin Öztuncay tarafından seçilen eski İstanbul fotoğrafları arasında en dikkat çeken fotoğraflardan iki tanesi, Sébah & Joaillier tarafından 1890-1895 dolaylarında çekilmiş Galata Kulesi ve Beyazıt Kulesi panoramaları. Referans alarak ürettiğim sadece iki adet fotoğraf oldu: Bu eski panoramalarının yeni sürümleri. Bunların dışında aynı açılardan bakan karşılaştırmalı eserler üretmek istemedim, çünkü bu şekilde İstanbul’un gittiği korkunç yöne işaret etmek olası değildi. Yeni fotoğrafları çekmek için gittiğim lokasyonların bazılarında eski zamanlarda hiçbir yapılaşma olmadığı için, bu noktalardan eski tarihli fotoğraflar tabiatıyla çekilmemiş. Kent o kadar büyümüş, bozulmuş, başkalaşmış ki; referans oluşturacak kent bileşenleri artık mevcut olmadığı için karşılaştırma yapmak zaten imkansız.